Larry Sanger, współtwórca Wikipedii: „Byłem sceptykiem. Teraz jestem chrześcijaninem”

Larry Sanger uzyskał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Stanowym Ohio. Jak sam pisze, od dzieciństwa był „człowiekiem racjonalności, sceptycyzmu metodologicznego i intelektualnej dyscypliny”. Już jako nastolatek oddalił się od wiary. Wspomina, że mimo konfirmacji w kościele luterańskim, jego pytania – dotyczące Boga, wiary, moralności – spotykały się z niechęcią i brakiem odpowiedzi ze strony duchownych. Jeden z pastorów, którego prosił o pomoc, potraktował go z obojętnością i – jak wspomina Sanger – „poczułem się wtedy, jakby wiara była tylko dla tych, którzy nie zadają pytań”.

To doświadczenie pogłębiło jego przekonanie, że religia to sfera dogmatyzmu, a nie racjonalnej refleksji. W efekcie – przestał się modlić, chodzić do kościoła i myśleć o Bogu.

Punktem zwrotnym w jego duchowej drodze był rok 2019. To wtedy, gdy świat obiegły informacje o zbrodniach Jeffrey’a Epsteina, Sanger zaczął zadawać sobie pytania o istnienie zła i jego źródła. Zainteresował się również wpływem ezoteryki i okultyzmu na środowiska elit. „Jeszcze dziesięć lat wcześniej wyśmiałbym takie tematy”, pisze. „Ale coś się zmieniło. Uznałem, że jeśli istnieją drzwi do zła, to muszą pozostać zamknięte. A ja chcę stanąć po stronie dobra”.

Wkrótce po tym sięgnął po Biblię – początkowo z ciekawości. Czytał ją przed snem. Ku swojemu zaskoczeniu odkrył w niej nie tylko sensowność, ale i głęboką spójność. To, co uważał za irracjonalne, zaczęło nabierać intelektualnego kształtu. „Zawstydziło mnie, że jako doktor filozofii nigdy tak naprawdę nie rozumiałem, czym jest teologia”, przyznaje.

Sanger nie opisuje gwałtownego olśnienia, ale raczej proces stopniowego dochodzenia do wiary. Rozmowy wewnętrzne, które od lat prowadził z „wyimaginowanym, mądrym rozmówcą” – jak to ujmuje – zaczęły przybierać formę bardziej świadomego dialogu z Bogiem. „Z czasem zauważyłem, że to zaczyna przypominać modlitwę”.

Nie afiszował się ze swoją przemianą. Gdy wrócił do lektury Pisma Świętego, nie mówił rodzinie ani znajomym, że uwierzył – raczej, że „studiuje Biblię”. Dopiero po latach, gdy jego przekonania stały się trwałe, postanowił podzielić się swoim świadectwem publicznie.

Przez ostatnie pięć lat Larry Sanger prowadzi intensywne studia teologiczne. Czyta książki, analizuje doktryny, próbuje zrozumieć różnice między tradycjami chrześcijańskimi. Choć jeszcze nie znalazł wspólnoty, do której mógłby na stałe dołączyć, jest świadomy, że chrześcijaństwo nie jest wiarą prywatną. „Wiem, że jestem powołany, by adorować Boga z braćmi i siostrami w Chrystusie, twarzą w twarz. Ale zdaję sobie sprawę, że jeśli nie będę ostrożny, mogę być jak byk w składzie porcelany”.

Nie ukrywa, że jego dociekliwość nadal może być dla niektórych „uciążliwa”. Dlatego nie spieszy się z formalnym wstąpieniem do żadnego Kościoła ani wspólnoty. Najpierw chce „znaleźć pełną zgodność lub pogodzić się z pozostałymi różnicami”.

Wbrew obiegowym opiniom, Sanger nie porzucił racjonalności. Jego droga do Boga to nie odrzucenie logiki, lecz jej pogłębienie. „Był okres, kiedy nie potrafiłem odpowiedzieć, czy wierzę w Boga. Czułem się niepewnie, zastanawiałem się, czy to wszystko jest racjonalne”, pisze.

Dziś jest przekonany, że wiara i rozum nie stoją w opozycji. Wręcz przeciwnie – to dzięki racjonalnemu poszukiwaniu prawdy doszedł do wniosku, że chrześcijaństwo nie tylko odpowiada na pytania o sens, dobro i zło, ale że robi to w sposób wewnętrznie spójny, logiczny i życiodajny.

W świecie, w którym racjonalizm często przeciwstawia się wierze, świadectwo Larry’ego Sangera przypomina, że chrześcijaństwo nie boi się pytań – wręcz przeciwnie: stawia je z całą powagą, z jaką tylko człowiek potrafi szukać prawdy.

źródła: eldebate.com, chrześcijanin.pl, wikipedia.org