Nie dla świata, lecz dla Boga. Konsekracja dziewic w Poznaniu

W poznańskiej bazylice archikatedralnej miała miejsce poruszająca uroczystość: konsekracja dziewic. Renata Nering i Martyna Kaczmarek, odpowiadając na powołanie, na zawsze poświęciły się Chrystusowi, przyjmując Jego miłość jako jedyną i wieczną. Obrzędowi przewodniczył abp Zbigniew Zieliński.

W obecności wiernych, przy śpiewie litanii do Wszystkich Świętych, dwie kobiety złożyły uroczyste przyrzeczenie życia w czystości i wierności Boskiemu Oblubieńcowi. Symbolami ich duchowych zaślubin z Chrystusem stały się obrączki, welony oraz księga Liturgii Godzin – znak nieustannej modlitwy i duchowej służby Kościołowi.

Stan dziewic konsekrowanych to jedna z najstarszych form życia poświęconego Bogu w Kościele katolickim. Choć początki tej drogi sięgają II wieku, obrzęd ich konsekracji został odnowiony po Soborze Watykańskim II i corocznie kilka kobiet w Polsce wybiera ten stan życia. Dziewice żyją „w świecie”, pracują zawodowo, mieszkają samodzielnie lub w rodzinach, a ich życie nie podlega regule zakonnej ani zwierzchnictwu przełożonych.

Jak podkreślił w homilii metropolita poznański, dziewice konsekrowane są duchową ikoną Kościoła – niebiańskiej oblubienicy Chrystusa. Ich życie staje się znakiem eschatologicznym i zapowiedzią pełni miłości, której Kościół dostąpi w wieczności.

„W świecie, w którym z grzechu robi się cnotę, a z cnoty – grzech, potrzebujemy świadków. Świadectwo dziewictwa staje się szczególną potrzebą naszych czasów” – mówił abp Zieliński, wskazując, że życie konsekrowane jest znakiem sprzeciwu wobec kultury powierzchowności, egoizmu i samotności.

Dziewice konsekrowane nie są samotne – ich wspólnotą jest Kościół lokalny, diecezja i sam Chrystus. Choć nie żyją razem, są duchowo złączone przez modlitwę, dzieła miłosierdzia i apostolstwo. Powołane do tego, by być znakiem nadziei, świadczą o tym, że Bóg jest realny, bliski i wart wszystkiego.

Źródło: KAI, Stacja7, misyjne.pl, Facebook