Trzy pytania – trzy miłości. Piotr powołany na nowo [Komentarz do Ewangelii]

Po posiłku nad jeziorem w Galilei, Jezus pyta trzykrotnie Piotra: „Czy kochasz Mnie?” Najpierw pada słowo agapao – miłość głęboka i bezwarunkowa, a Piotr odpowiada słowem phileo – serdeczna przyjaźń. Wyczuwamy to subtelne napięcie – Jezus pyta o najwyższą miłość, Piotr odpowiada szczerze z poziomu, na którym się znajduje. Jezus to akceptuje i „obniża poprzeczkę”, a Piotr zaczyna ufać, że jego miłość, choć niedoskonała, wystarcza.

Niektórzy komentatorzy podkreślają, że zmiana słów to po prostu styl (bo autor nie chciał powtarzać tych samych form). To jednak nie umniejsza dramatyzmu – to proces stopniowego uzdrowienia ran po trzykrotnym zaparciu się Jezusa przez Piotra w czasie procesu.

Za każdym potwierdzeniem miłości Piotr otrzymuje polecenie: „Paś baranki”, później „paś owce” i „paś owce”. Baranki symbolizują młode, potrzebujące ukierunkowana wspólnoty, a owce – dojrzałe, samodzielne grupy wierzących. To znak, że Piotr ma troszczyć się o wszystkich – od początkujących po doświadczonych w wierze.

Te trzy wezwania są równocześnie reinstalacją Piotra w roli pasterza Kościoła – odbudowują jego pozycję i wskazują, że misja będzie wymagająca i rozłożona w czasie: będzie przewodził, karmił, prowadził i się troszczył.

Wcześniej Jezus zapowiada Piotrowi przyszłą śmierć: „Wyciągną ręce… i inny cię poprowadzi… gdzie nie zechcesz” – czyli męczeństwo, a narrator precyzuje, że dzięki temu Bóg zostanie uwielbiony. Romantyczna wizja misji staje się realnym przejawem oddania – aż do śmierci dla chwały Bożej.

Jezus kończy tę rozmowę wezwaniem: „Pójdź za Mną”, co staje się zaproszeniem do oddania całego życia – w radościach i cierpieniach – do końca.