Nie tylko Judasz. W Biblii całują się prorocy, rodziny i święci

Czy można uzdrowić człowieka jednym pocałunkiem? W pewnym sensie – tak. Dr John Gottman, znany badacz relacji, twierdzi, że przedłużony, sześciosekundowy pocałunek potrafi realnie poprawić jakość małżeństwa. Co więcej, regularne całowanie się – według niektórych badań – może wydłużyć życie nawet o pięć lat.

Nieprzypadkowo w wielu językach „pocałunek” wiąże się z ideą pełni i uzdrowienia.

Jak wyjaśnia dr Krystyna Długosz-Kurczabowa:

Tak samo w języku rosyjskim słowo целовать („całować”) pochodzi od целый – „cały”, „nienaruszony”.

Gdy więc kogoś całujemy lub witamy, symbolicznie przywracamy go do zdrowia, ciepła, do życia. Do dziś to zostało w prostym geście - gdy dziecko stłucze sobie łokieć lub kolanko, biegnie do mamy, by pocałowała bolące miejsce.

Biblia nie boi się pocałunków. Nie przedstawia ich jako zarezerwowanych wyłącznie dla relacji romantycznych, lecz jako wyraz miłości, wdzięczności i więzi – między członkami rodziny, przyjaciółmi, uczniami, a nawet prorokami.

Święty Paweł aż pięć razy zachęca: „Pozdrówcie się pocałunkiem świętym”. W Księdze Rodzaju czytamy o Labanie, który całuje swoje córki i wnuki, błogosławiąc je przed rozstaniem. Wzruszająca scena pożegnania Noemi z Rut i Orpą również rozgrywa się z pocałunkami i łzami. Nawet Mojżesz i Aaron witają się pocałunkiem w drodze do Egiptu.

I choć to gest czułości, nie jest on tylko rytuałem, a właśnie znakiem błogosławieństwa, modlitwy i duchowej obecności.

Biblia pokazuje też drugą stronę medalu. To pocałunkiem Judasz zdradza swojego Nauczyciela. Ale to właśnie ta zdrada staje się bramą do największego uzdrowienia – do Zbawienia. Jezus, który zostaje zdradzony przez pocałunek, zostaje również ucałowany przez Ojca – przez zmartwychwstanie. Psalmista proroczo zapisze: „Łaskawość i wierność spotkają się z sobą, ucałują się sprawiedliwość i pokój. ” (Ps 85:11). Pocałunek może zatem być zarówno znakiem zdrady, jak i symbolem ostatecznego pojednania.

Jak wiemy z porady dr Gottmana, codzienny, nieco dłuższy niż zwykłe cmoknięcie pocałunek czyni cuda dla dobra relacji małżeńskiej.  A zatem może warto by codziennie witać swojego męża lub żonę szczerym, głębokim pocałunkiem? Nie symbolicznym buziaczkiem, ale pełnym miłości gestem. Znajomy ksiądz opowiadał, że zachęcał do tego pary małżeńskie podczas rekolekcji, a po kilku tygodniach dostał maila od jednej z uczestniczek: „Zaczęłam go całować codziennie rano i wieczorem – i coś się zmieniło. On zaczął mnie słuchać!”.

Pocałunek jest jak kompas – wskazuje, kto jest dla nas naprawdę ważny. Codzienny gest czułości między małżonkami staje się znakiem bezpieczeństwa i miłości także dla dzieci. Dziecko, które widzi rodziców całujących się z miłością, czuje się bardziej kochane i bezpieczne.

Każdy rodzic wie, jak bardzo nas ciągnie, by ucałować niemowlę w głowę, w stópkę, w rączkę. Dzieci domagają się pocałunków – nawet te starsze. Rodzinna codzienność pełna pocałunków uczy, że miłość okazujemy czynem i konkretnymi gestami. A choć nastolatek często kryguje się (wszak jest prawie dorosły), też przyjmuje pełen miłości buziak, który mu przypomina: jesteś kochany, zawsze jesteś mile widziany. I być może to właśnie te domowe pocałunki ochronią go przed szukaniem miłości na ślepo, tam gdzie łatwo o zranienie.

Nie każdy pocałunek znaczy to samo. Tego też trzeba uczyć. Pocałunek romantyczny – dla męża czy żony. Przyjacielski – dla bliskich, dzieci, rodziny. Nadal istnieje piękny zwyczaj całowania kobiet w rękę, a biskupa w pierścień, jako wyraz szacunku.  W niektórych krajach witając się, całujemy przyjaciół w policzek - tak dzieje się w Polsce, Francji , na Hawajach.

Dzieci i młodzież trzeba oczywiście  uczyć, że nie każdy pocałunek jest bezpieczny. Że pocałunek nie jest zabawą ani walutą emocjonalną. Nie z każdym będziemy się całować, a pocałunek w usta w naszej kulturze jest zarezerwowany dla relacji romantycznych.

Warto pamiętać, że chrześcijaństwo nie odcina się od ciała, gestów i uczuć. Wręcz przeciwnie – w ciele wyraża to, co duchowe. W pocałunku można przekazać miłość, pokój, błogosławieństwo. To codzienny sakrament relacji.

Jeśli pocałunek czyni człowieka „całym” – jak podpowiadają językoznawcy i Pismo Święte – to może właśnie dziś warto zapytać: komu mogę dziś podarować tę cząstkę dobra?