Czy w parku możesz znaleźć… Ewangelię? Te kamyki skrywają więcej, niż myślisz

Być może widziałeś kiedyś  kolorowe kamyki, leżące w różnych miejscach publicznych. Może nawet jakiś wziąłeś, bo ci się spodobał, ale nie wiesz do końca o co chodzi? To kamyczek z przesłaniem. Czasem z prostym "Uśmiechnij się!", czasem z rysunkiem bajkowej postaci albo inspirującym hasłem. Cna czym polega ta zabawa? Skąd się wzięła? Co zrobić, gdy znajdziesz taki kamień?

Historia tej nietypowej formy przekazu zaczęła się w 2015 roku w Stanach Zjednoczonych, na Cape Cod. Megan Murphy, w trudnym dla siebie czasie, zaczęła zostawiać na plaży kamienie z namalowanymi pozytywnymi przesłaniami. "Jesteś ważna", "Dobrze Ci idzie", "Nie jesteś sama" - takie słowa miały stać się promykiem nadziei dla nieznajomych. Ktoś znalazł kamyk i udostępnił zdjęcie na Facebooku. Ktoś inny zrobił to samo. Wkrótce narodził się ruch "The Kindness Rocks Project."

Media społecznościowe zrobiły swoje. Tysiące osób zaczęło malować kamienie i zostawiać je w publicznych miejscach. W USA, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Australii i Nowej Zelandii pojawiały się grupy miłośników "kindness rocks". Dziś to zjawisko ogólnoświatowe.

W Europie Centralnej podobna inicjatywa pojawiła się w Czechach. "Kamínky" - bo tak nazywano tam malowane kamyki - szybko zyskały ogromną popularność. W odróżnieniu od amerykańskich poprzedników, czeskie kamyki były oznaczane kodem pocztowym oraz nazwą grupy lub hashtagiem, co pozwalało śledzić ich podróże. Znalazłeś kamyk? Zrób zdjęcie, wrzuć je na Facebooka, zawieź kamyk dalej. Dzieci, rodziny, nauczyciele i seniorzy wspólnie tworzyli małe dzieła sztuki, a potem - dzielili się nimi z nieznajomymi.

To właśnie czeski pomysł zainspirował polskie grupy "kamyczki", "kamyki", "kamyczkipodróżują". Dziś działają ich dziesiątki. Niektóre lokalne, inne ogólnopolskie. Największe grupy liczą po kilkadziesiąt, a nawet kilkaset tysięcy członków.

Malujesz kamyk. Farby akrylowe, markery, czasem brokat czy lakier do paznokci. Jedna strona to miejsce na rysunek lub napis. Druga - kod pocztowy, nazwa grupy na facebooku  albo hashtag. Kamyk zostaje ukryty w przestrzeni publicznej. Znalazca robi zdjęcie, wrzuca do odpowiedniej  grupy na Facebooku wraz z kodem, pozwalającym autorowi śledzić losy swego dzieła   i przenosi kamyk dalej. Czasem trafia on kilkanaście kilometrów dalej, innym razem - do innego kraju. Niekiedy znalazca zatrzymuje kamyk jako pamiątkę. I nie ma w tym nic złego. Bo przecież chodzi o to, by zostawić komuś odrobinę dobra.

Na kamyczkach można spotkać wszystko: biedronki, smoki, gwiazdy, serca, cytaty z piosenek. Czasami niestety zdarzają się i treści wulgarne, na szczęście dominują motywy "bezpieczne dla dzieci".  A obok nich - coraz częściej pojawiają się treści głębsze. Cytaty z Biblii, chrześcijańskie symbole, wizerunki Jezusa czy Maryi. W czasie Wielkiego Postu - krzyże, fioletowe ornamenty, hasła wzywające do refleksji. W okresie Wielkanocy - zmartwychwstały Chrystus, baranek, słowa "Alleluja". Czasem są to proste przesłania: "Nie lękaj się", "Jesteś kochany", "Bóg jest blisko". Czasem - małe arcydzieła, jak np. ikona ze świętym Józefem.  Reakcje bywają różne. Niektórzy uznają słowa "Bóg cię kocha" za potworną indoktrynację, jednak większość reakcji jest pozytywna. Ktoś dzieli się przesłaniem, które jest dla niego ważne.

Czy kamyk może ewangelizować? Jeśli może wzbudzić uśmiech, dać nadzieję, skłonić do zatrzymania się i refleksji - to tak. A jeśli zawiera przesłanie wiary, prowadzi do rozmowy o Bogu, budzi pytania i daje odpowiedzi - to jeszcze bardziej.

Niektórzy tworzą takie kamyczki specjalnie na rekolekcje szkolne, wydarzenia parafialne czy piesze pielgrzymki. Inni - zostawiają je anonimowo, nie licząc na reakcję. Bo czasem wystarczy mały gest. Ktoś go znajdzie, weźmie do kieszeni, a może i do serca. Załączam zdjęcia odnalezionych kamyków ewangelizacyjnych.  Może i Ty zechcesz namalować swój własny?