Czasami trudno jest zapanować nad sobą, kiedy mamy do czynienia z nieposłusznym dzieckiem, nieugiętym współmałżonkiem, leniwym kolegą z pracy albo nieostrożnym kierowcą. Jeżeli wtedy czujesz, jak wzbiera w tobie gniew lub też masz przemożną ochotę dać upust swojej agresji, tych kilka porad z pewnością pomoże ci zachować spokój i zdławić gniew w zarodku.
1Zrób krok wstecz...
Oddalcie się na ile tylko to możliwe natychmiast od tego, co wzbudza w was gniew. Zachowajcie całkowitą ciszę tak długo, jak trwa ten atak” – radził św. Proboszcz z Ars. Zamiast w domu rzucać talerzami, ponieważ dziecko lub współmałżonek doprowadza cię do pasji, lepiej wyjdź się przewietrzyć, pooddychaj głęboko, aż zdołasz nieco ochłonąć! Powtarzaj tyle razy ile będzie trzeba: „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serce moje według serca Twego”.
2… ale nie uciekaj
Wycofaj się do chwili, aż się nie uspokoisz, a następnie wróć do osoby, która cię zdenerwowała. Dopóki nie wyjaśnisz tej kwestii i nie przebaczysz, konflikt będzie wisiał w powietrzu. To wewnętrzne zranienie pozostanie tylko stłumione i da o sobie znać przy najbliższej sposobności. Najważniejsze to jednak wykorzystać okazję ofiarowaną przez Boga, by wzrastać w miłości bliźniego, pokorze i łagodności.
3Postaw się w sytuacji bliźniego
Już pogański filozof Seneka mówił: „Nikt nie mówi do siebie: «Uczyniłem lub mogłem uczynić to, na co się zżymam». Każdy rozważa nie zamiary sprawcy, ale sam czyn. A to właśnie nad sprawcą należy się zastanowić: czy chciał on tego czy też postąpił tak przez przypadek? Został zmuszony lub wprowadzony w błąd? Postaw się w sytuacji tego, kto cię drażni”.
4Ćwicz się w cierpliwości
Z gniewem walczy się cnotami przeciwnymi: cierpliwością, darowaniem urazy, łagodnością.
5Rezygnacja z perfekcjonizmu
Ileż to wybuchów złości ma swoje źródło w naszych niepowodzeniach, poczuciu niesprawiedliwości, nawet jeżeli chodzi wyłącznie o jakieś fałszywe wyobrażenia, jakimi karmimy się co do naszych zdolności, naszej pracy, naszego związku lub jakiejś przyjaźni. Z karuzeli naszego gniewu będziemy mogli zejść dopiero wtedy, gdy odrzucimy ten „dumny obraz samych siebie”, idealną wizję nas samych i chęć kontrolowania wszystkiego dookoła. Musimy nauczyć się przyjmować z humorem, że rzeczywistość nie zawsze nam się podporządkowuje oraz fakt, że inni nie są dokładnie tacy, jak byśmy chcieli.
6Zrezygnuj z używek i środków pobudzających
Troszcz się o swoje ciało, odpoczywaj, zachowuj trzeźwość (wiele wybuchów gniewu jest wywołanych – bądź też spotęgowanych – przez kawę, alkohol, czy inne używki). Wprowadzaj ciszę wokół siebie, ponieważ hałas budzi agresję.
7Pomyśl o pokorze
„Jestem cichy i pokorny sercem” (Mt 11, 29). Jezus nie bez powodu łączy te dwie cechy: ludzie pokorni są cisi. „Te złości, żale i kwasy – jak mawiał św. Franciszek Salezy – skierowane przeciw sobie samemu, zmierzają do pychy i pochodzą jedynie z miłości własnej, która trapi się i niecierpliwi na widok naszej niedoskonałości”.
8Fachowa pomoc w procesie uzdrowienia
Kiedy ataki gniewu są niekontrolowane, nadmierne, częste i długotrwałe, trzeba udać się po pomoc do specjalisty w dziedzinie psychiatrii behawioralnej. Sama wola nie wystarczy bowiem, by pokonać problem gniewu.
9Przebaczenie najskuteczniejszą terapią
Przeczytać co pewien czas wielki hymn o zjednoczeniu, jakim jest List św. Pawła do Efezjan.
Ojciec Pascal Ide i Luc Adrian
Czytaj także:
Self-reg? Bo samokontrola to za mało!
Czytaj także:
Najskuteczniejsze sposoby na pozbycie się pokus
Dziś świętujemy...