Choć rola rodziców w religijnym wychowaniu dzieci jest fundamentalna i niezastąpiona, trzeba pamiętać o niebagatelnym znaczeniu, jakie w tym procesie odgrywają pozostali członkowie bliższej i dalszej rodziny. Ich misja jest uzupełnieniem posłannictwa rodziców.
Aby dziecko mogło wzrastać i rozwijać się w pokoju i harmonii, ważne jest, aby widziało, jak dziadkowie, wujkowie, ciocie i inni członkowie rodziny modlą się, uczestniczą we mszy świętej i postępują jak chrześcijanie. W niektórych okresach dziecko będzie nawet bardziej wyczulone na ich przykład niż na ten płynący od rodziców.
Doradzać w poszanowaniu wyboru rodziców
Kiedy dziecko jedzie na wakacje do dziadków, dowiadują się oni o jego zwyczajach i potrzebach w kwestii jedzenia, snu etc. Bardzo ważne jest, aby wykazali oni zainteresowanie również jego życiem duchowym.
Tak jak i w innych dziedzinach, także w wymiarze religijnym wakacyjne wyjazdy muszą zapewniać dziecku stabilność i stałość niezbędne do jego zrównoważonego i harmonijnego rozwoju. Jednocześnie powinny stanowić okazję do tego, aby otwierało się ono na inne poglądy, sposoby postępowania i bycia od tych, z którymi styka się na co dzień. Jeżeli istotne są dla nas kwestie przyziemne, takie jak upodobania kulinarne wnuka, to o ileż bardziej powinno nas interesować jego wychowanie religijne.
Poza tym, członkowie jednej rodziny mogą w dużym stopniu wspierać się wzajemnie w tej materii: wymieniać się spostrzeżeniami, służyć sobie radą czy też zwyczajnie przykładem własnego życia, który wzmacnia zaufanie, motywuje do intensywniejszej i efektywniejszej pracy i bez zbędnych słów pokazuje, że pomoc dzieciom w zbliżaniu się do Boga jest łaską daną wszystkim rodzicom. Zdarza się, że niełatwo przychodzi nam poruszać ten temat w gronie rodzinnym, nawet jeżeli my potrzebujemy rady czy wsparcia. Z drugiej strony jest on na tyle ważny i obszerny, że nie można go podjąć przy dowolnej okazji.
Pociągać przykładem
Jest niezwykle istotne, by podtrzymywać atmosferę zaufania, w której każdy poczuje się przyjęty i kochany takim, jakim jest, bez oceniania czy krytyki. Klimat pełen dyskrecji sprzyja rozmowie bez obawy, że nasze wypowiedzi będą powtarzane z ust do ust, nie po to, by dodać jej tajemniczości, ale z szacunku do tego, o czym nie wypada rozprawiać publicznie. Pomoc dziadków (między innymi) może nabrać szczególnego charakteru w istotnych momentach życia wiary dziecka, takich jak chrzest, pierwsza Komunia Święta etc.
Swoją postawą mogą oni znacząco przyczynić się do podtrzymywania zapału dziecka, do uwypuklania go przez postawienie na pierwszym miejscu wymiaru religijnego danej uroczystości na tle zupełnie zrozumiałych przejawów rodzinnej radości, jakie jej towarzyszą. Nie należy się obrażać, że nie otrzymaliśmy zaproszenia na bierzmowanie siostrzenicy, której rodzice woleli świętować to wydarzenie w bardzo kameralnym gronie. Musimy zadbać o to, by na mszę pierwszokomunijną dotrzeć punktualnie, aby dziecko miało świadomość, że jego bliscy traktują tę ceremonię z dużą powagą. Warto również pomóc dziecku skoncentrować się na tym, co najważniejsze poprzez dobór odpowiedniego prezentu.
Wybrać prezent (nie pierwszy z brzegu)
Jeżeli rozmawiamy o prezentach, pamiętajmy, że są one kolejnym narzędziem, za pomocą którego możemy włączyć się w religijne wychowanie dzieci, nie tylko przy okazji doniosłych wydarzeń związanych z wiarą. Nie chodzi tu wyłącznie o książki o tematyce religijnej czy dewocjonalia ofiarowywane na Boże Narodzenie bądź urodziny – taka praktyka prawdopodobnie przyniosłaby odwrotny efekt!
Chodzi raczej o to, by autentycznie uczestniczyć w chrześcijańskim wychowaniu dziecka. Nie jesteśmy chrześcijanami wyłącznie wtedy, kiedy się modlimy bądź idziemy na mszę św. Jesteśmy chrześcijanami zawsze i wszędzie.
Dziecko powinno móc wzrastać w przestrzeni wiary, kiedy się bawi, czyta czy słucha muzyki. Istnieją zabawki i książki, których profil wpisuje się w chrześcijański model wychowania i takie, które propagują wartości przeciwne. Oczywiście, w znacznej mierze zależy to również od sposobu, w jaki z nich korzystamy.
Poza tym, bez popadania w przesadę, nigdzie nie jest napisane, że nie można podarować prezentu o charakterze religijnym, w postaci pięknie ilustrowanej książki, która stworzy okazję do rozmowy o ważkich życiowych kwestiach. Tylko pozazdrościć tym dzieciom, które mogą liczyć na pomoc dziadków i wujostwa na swojej ścieżce wiary, tym, które mają prawdziwych rodziców chrzestnych i mogą korzystać z przykładu i wsparcia ze strony rodzeństwa.
Christine Ponsard
Czytaj także:
Czy wiara rodziców wystarczy, by dziecko weszło na ścieżkę wiary? A może Szkoła Modlitwy?
Czytaj także:
Sekretny sposób na bycie fajnym ojcem
Dziś świętujemy...