Aby czynić pokój wokół siebie, trzeba najpierw odnaleźć go w sobie. Często jest to zadanie na całe życie. Oto kilka etapów i rad przydatnych w tych, tak istotnych, poszukiwaniach.
1. Przeglądaj się w lustrze Bożego serca.
2. Nigdy nie rozpaczaj z powodu swoich błędów, ale miej nadzieję, że wszystko może się zmienić.
3. Każdego dnia rozważaj te słowa z Biblii: „Nabrałeś wartości w moich oczach” (Iz 43,4).
4. W sakramencie pojednania szukaj spojrzenia miłosiernego Ojca.
5. Proś Jezusa o siłę do nawrócenia ze swoich wad, by mieć lepszy obraz samego siebie.
6. Szukaj tego, co przynosi radość i pokój.
7. Każdego dnia znajdź chwilę, by dziękować Bogu (np. poprzez śpiew Magnificat).
8. W sytuacjach tragicznych módl się i wierz, że Boży Duch działa w tym świecie ku lepszemu.
9. Każdego dnia podaruj komuś trochę radości i raczej roztaczaj wokół siebie dobre słowa; nie skupiaj się na wadach i niedoskonałościach tych, którzy nas otaczają.
10. Pytaj siebie o to, jakie miejsce zajmuje w twoim życiu Bóg, twoja rodzina, inni ludzie. Przygotuj codzienny plan, uwzględniając priorytety: związek, dzieci, praca, przyjaciele, życie modlitewne, formacja intelektualna, czas dzielenia itd.
11. Naucz się czasem mówić „nie” i nie wahaj się pozbyć tego, co zabiera ci czas.
12. Nie zapominaj nigdy maksymy św. Josemarii Escrivy de Balaguer:
Rób to, co musisz i bądź w tym, co robisz.
13. Nie zaniedbuj jałmużny, bo ona otwiera serce: „Żadna władza, jak potężna by nie była, nie oprze się jałmużnie…” (św. Jan Chryzostom). Odważ się porozmawiać z ubogimi, których spotykasz na swojej drodze, uśmiechnąć się do nich, traktować ich, jak osoby warte twojej uwagi. Pomyśl o tym, by część swoich dochodów (dziesięcinę) przeznaczyć dla parafii bądź jakiegoś stowarzyszenia. Żyj „opcją preferencyjną na rzecz ubogich” zalecaną przez św. Jana Pawła II (encyklika Sollicitudo rei socialis, nr 42) zgodnie z tradycją chrześcijańską.
14. Spójrz na swoje życie pod kątem sensu, jaki chciałbyś mu nadać, spisz swoje postanowienia (to, co jest dla ciebie ważne, twoje priorytety) i wracaj do nich.
15. Podejmuj najmniejsze nawet decyzje nawrócenia, by zacząć się zmieniać.
16. Czytaj Słowo Boże i obieraj je za przewodnika. To Słowo żyje i oświeca nasze wybory. Śpiewaj psalmy zawarte w Biblii, które są prawdziwym hymnem na cześć stworzenia.
17. Nie zapominaj, że żyjemy w oczekiwaniu na Królestwo. Tu na ziemi jesteśmy pielgrzymami.
18. Jeśli coś nie gra w twoich relacjach z innymi, spróbuj raczej wyjaśnić to z osobami, których dotyczy dana sytuacja, zamiast udawać, że nic się nie dzieje. To pozwala pokonać ducha urazy i zemsty.
19. Po burzliwej rozmowie lub poważnym kryzysie módl się o odwagę, by pokornie powiedzieć: „Przepraszam, przebacz mi” lub „Wybaczam ci”. Nie zapominaj prosić Boga o łaskę przebaczenia, mając świadomość tego, że taki dar nie jest czymś automatycznym ani natychmiastowym, ale wymaga często przejścia wewnętrznej drogi, a do tego potrzeba czasu.
20. Miej wiarę w to, że Bóg troszczy się o ciebie, nawet jeśli często nie rozumiesz wydarzeń, które cię spotykają. Rozeznawaj działanie Opatrzności i poddaj mu się. Pomyśl o modlitwie zawierzenia, takiej jak różaniec lub modlitwa serca („Panie Jezu, miej litość dla mnie, grzesznika”). Poprzez modlitwę stajemy się przyjaciółmi Boga. Potrzebujemy nauczyć się Go poznawać, rozmawiać z Nim i ufać Mu.
21. Nie zaniedbuj sakramentów – pokarmu dla duszy na czas naszego pielgrzymowania po ziemi.
22. Nie oceniaj innych, zachowując przy tym rozeznanie co do ich czynów. Ćwicz się w pozytywnym spojrzeniu na innych i powstrzymuj od negatywnej krytyki. Wybieraj raczej dialog i synergię niż ducha konkurencji i porównywania [się].
23. Nie gub się w labiryncie introspekcji.
24. Znajdź jeden weekend na spotkanie z naturą lub ze sztuką.
Dziś świętujemy...