Małżonkowie nie zawsze przechodzą na emeryturę w tym samym czasie. Oto sposoby na to, by zapanować nad tą chwilową rozbieżnością dróg i uniknąć napięć.
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
„Mój mąż, który jest starszy ode mnie, jest już na emeryturze – pisze jedna z czytelniczek. – On ma plany dotyczące domu, wakacji, podróży, podczas gdy ja skończę pracę dopiero za jakieś dziesięć lat. Jak możemy to pogodzić?” Historia, w której rozpoznać się może wiele par.
Oczywistym jest, że problem wyboru stylu życia (a być może również miejsca zamieszkania) w chwili przejścia na emeryturę pojawia się jedynie wówczas, gdy w związku wciąż obecna jest miłość. Jeśli nie ma w nim miłości, można zrozumieć, że każdy odczuwa potrzebę wyboru takiego rozwiązania, jakie najbardziej mu odpowiada. Pojawia się natomiast nieuniknione rozdarcie, gdy wciąż mamy do czynienia z silną i wierną miłością, ale i z rozbieżnymi pragnieniami, gdzie każdy z małżonków odnosi wrażenie, że się poświęca, rezygnuje z ważnego wymiaru swojej osoby, jeśli zdecyduje się zaakceptować wybór drugiej osoby. Co wówczas zrobić?
Czasem trzeba unikać kompromisu
Przede wszystkim konieczne jest, aby każdy wysłuchał i przyjął racje drugiej osoby, by uzasadnić sobie jej stanowisko. Tak więc, jeśli jedno z małżonków jest już na emeryturze, a drugie – nie, ta druga osoba powinna zrozumieć, jak wielką, radykalną zmianą jest przejście na emeryturę. Trzeba uświadomić sobie, jak bardzo druga osoba potrzebuje teraz nadać sens swojemu życiu, odnajdując pasjonujące zajęcia, zamiast kisić się, nic nie robiąc (co przyspiesza zresztą proces starzenia!). Drugie z małżonków będzie zresztą pierwszą osobą, która ucierpi z tego powodu.
Jednak małżonek na emeryturze ze swojej strony również powinien zrozumieć, że jego bratnia dusza nie ma jeszcze wakacji! Nie byłoby w jej przypadku czymś rozsądnym rzucenie pracy, jeśli miałoby to mieć negatywny wpływ na staż pracy uprawniający do emerytury, czy wyjazd za granicę, jeśli nie miałaby możliwości znalezienia tam pracy w swoim zawodzie. W takim przypadku nie możemy pozwolić sobie na kompromis.
Istnieją jedynie dwa możliwe rozwiązania. Albo po namyśle jedna osoba dostosowuje się do pragnień drugiej strony, co może udać się jedynie wówczas, jeśli taki gest wynika z miłości, a nie jest wymuszony i pełen pretensji, zrodzony z masochistycznego pacyfizmu, albo też każdy zajmuje się tym, co zamierzał zrobić, nawet pod nieobecność drugiej osoby. Nie zawsze musimy być przyklejeni do siebie!
Denis Sonet
