Kiedy przyglądamy się świętym, uderza nas ich ogromna różnorodność: żaden nie jest podobny do drugiego. Zestawiając ich ze sobą, przekonujemy się, że łaska Boża nie przyćmiewa natury ludzkiej, ale pomaga jej owocować. Wszystkie kolory na szerokiej palecie wydają się za każdym razem świecić innym blaskiem. Ten wniosek okazuje się bardzo cenny na płaszczyźnie wychowawczej.
Świętość nie jest matrycą do wytwarzania klonów – rodzice zyskają nową perspektywę, jeśli spojrzą na swoje dzieci tak, jak patrzy na nie Bóg. Takie spojrzenie pozwoli im pozbyć się złudzenia, że dzieci są podobne do siebie bądź do nich samych.
Patrzeć na drugiego oczami Boga
Otwarcie się na życie nie ogranicza się tylko do przekazania go; zakłada również pełną zgodę na działanie łaski w każdym z naszych dzieci, a nawet na poszukiwanie jej. Na gruncie tej wewnętrznej wolności rodziców rodzi się wolność ich dzieci. Znakiem natomiast tej wewnętrznej wolności jest radość, jaką odczuwamy, widząc, że każde z naszych dzieci przynosi inny owoc.
Możemy zdradzić dziecku, szczególnie nastolatkowi, że dostrzegamy to, co w nim wyjątkowe i bardzo nam się podoba niepowtarzalne działanie łaski w nim. Nie ma przy tym konieczności porównywania go do rodzeństwa w kategoriach „lepiej czy gorzej”. Dzięki temu zakiełkuje w nim pewność, że samo może wytyczyć swoją ścieżkę. By jednak nie były to tylko puste słowa, musimy nauczyć się patrzeć na drugiego oczami Boga, cierpliwie wyczekiwać jego świętości. Im gorętsze będzie nasze pragnienie, tym mniej sztampowe będą nasze metody wychowawcze.
O. Vincent de Mello
Czytaj także:
Porównywanie dzieci – motywuje czy rani?
Czytaj także:
Czy jabłko jest gorsze od mandarynki? Dlaczego porównywanie się z innymi nam nie służy
Dziś świętujemy...