Posty, które nakładali na siebie Żydzi, były rozumiane przede wszystkim jako praktyki ascetyczne, mające na celu ujarzmienie ciała. Jednak chrześcijanie szybko zaczęli traktować post inaczej. Stał się on przede wszystkim gestem miłości braterskiej: Odmawiamy sobie pożywienia, aby dać je temu, kto jest głodny!
Nie brak dziś chrześcijan, którzy zadają sobie pytanie, czy same gesty miłosierdzia – bez postu – by nie wystarczyły? Czy one nie są ważniejsze? Czy miłość braterska nie jest jednym z największych przykazań Pańskich? Nieodzownym świadectwem, jakie On każe nam złożyć? Przecież czytamy w Piśmie Świętym: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13,35).
Czytaj także:
Co mogą dać małżeństwu post, jałmużna i modlitwa?
Post uczy nas wrażliwości i hojności
Wszystko to prawda, ale nie bez powodu Kościół proponuje nam na czas przygotowania do Wielkanocy te trzy działania: post, modlitwę i jałmużnę. One się bowiem wzajemnie przenikają i dopełniają.
Czytaj także:
Post bez miłosierdzia jest niczym – mówi św. Augustyn. Wielkopostna triada
Post dodaje lekkości naszemu ciału i duchowi. Kto pości, ten z większą lekkością oddaje się modlitwie i duchowej lekturze. Z kolegi głód, który odczuwamy w dniach postu, zmusza nas do myślenia o milionach osób na całym świecie, które nie są w stanie zaspokoić swego głodu. Jeśli ich los nas przejmuje, czujemy się w obowiązku, by zrobić coś dla nich i samemu nie „konsumować” w nieprzemyślany sposób.
Czas, który spędzilibyśmy na celebrowaniu posiłku, możemy poświęcić na „spożywanie” i celebrowanie słowa Bożego. I tu wchodzimy już w modlitwę. Jak podpowiada nam św. Paweł (por. 2 Kor 6, 5), możemy wyprosić wiele łask, zwłaszcza nawrócenie grzeszników, ofiarując Bogu nasz post.
I choć nie musimy ogłaszać wszystkim wokół naszych „wyczynów” w tej dziedzinie, to w byciu miłosiernym i hojnym warto ćwiczyć się wspólnie. Możemy np. zdecydować się na poszczenie razem albo w tym samym czasie. Warto wtedy też wspólnie wybrać cel, na który przekażemy zaoszczędzone dzięki naszemu postowi środki.
I jeszcze jedno ważne dopowiedzenie: bądźmy życzliwi i wyrozumiali wobec tych, którzy nie zrozumieli jeszcze wartości postu w swoim życiu. Godnym pożałowania byłoby, gdyby chrześcijanin nakładał na siebie rygorystyczne posty, a jednocześnie naśmiewał się z sąsiada niezdolnego jeszcze do poskromienia swego apetytu.
Pierre Descouvemont
Czytaj także:
Jałmużna? Na początku mieliśmy poczucie, że to jakiś masochizm. Potem zaczęły dziać się cuda
Czytaj także:
Skalpel? Boży! O duchowym detoksie i kulturze postu mówi Marek Zaremba
Dziś świętujemy...