Św. Klara, dziewica. Urodziła się w 1194 roku w Asyżu. Pochodziła z zamożnej rodziny.
W tajemnicy przed rodzicami 1212 roku w Porcjunkuli przyjęta habit zakonny z rąk św. Franciszka i założyła według reguły franciszkańskiej pierwszy żeński klasztor Pań Ubogich, zwanych później klaryskami. Jego szczególną cechą jest „przywilej ubóstwa”.
Usytuowano go przy kościele św. Damiana. Niebawem dołączyła jej siostra, bł. Agnieszka. Klara była pierwszą ksienią. Gdy św. Franciszek po otrzymaniu stygmatów ciężko zapadł na zdrowiu, Klara pielęgnowała go w specjalnej celi zbudowanej w ogrodzie klasztoru.
Miała szczególne nabożeństwo do Męki Pańskiej i Eucharystii. Mimo choroby prowadziła życie surowe. Jej modlitwom przypisywano fakt odstąpienia Saracenów od obleganego Asyżu.
Umarła 11 sierpnia 1253 roku. Aleksander IV kanonizował ją w dwa lata później. Jest patronką zakonu klarysek, kapucynek; Asyżu; bieliźniarek, hafciarek, praczek, radia i telewizji.
W ikonografii św. Klara ukazywana jest jako zakonnica w habicie klaryski stojąca w bramie klasztoru. Czasami przedstawiana podczas modlitwy lub z monstrancją w dłoniach, kiedy na murach miejskich broni Asyżu. Jej atrybutami są m. in.: krucyfiks, księga, lilia, monstrancja.
Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień