Bł. Doroty z Mątowów

Bł. Dorota z Mątowów, wdowa, urodziła się w 1347 roku w Mątowach Wielkich koło Malborka. Była córką osadników holenderskich.

W młodości rodzice wydali ją za gdańskiego płatnerza Adalberta. Dorota urodziła dziewięcioro dzieci. Z nich ośmioro umarło podczas kolejnych epidemii. Będąc gospodynią domu, dążyła do chrześcijańskiej doskonałości.

Po śmierci męża udała się do Kwidzyna, siedziby biskupa pomezańskiego, aby korzystać z duchowego kierownictwa teologa Jana. Za jego zgodą zamurowała się w celi przylegającej do prezbiterium katedry, podejmując bezustanną modlitwę i pokutę.

Była stygmatyczką. Zmarła 25 czerwca 1394 roku. Bł. Dorota jest patronką Pomorza; kobiet, matek, odlewników.

W IKONOGRAFII Błogosławiona przedstawiana jest ze stygmatami. Jej atrybutem wieża, w której poleciła się zamurować.

Biogram zaczerpnięty - za zgodą właściciela - z serwisu Ewangelia na co dzień