Aleteia logoAleteia logoAleteia
piątek 29/03/2024 |
Wielki Piątek
Aleteia logo
Modlitwa dnia
Dziś świętujemy...Historie świętych

Bł. Marii Karłowskiej

zakonnicy

ŚWIĘTA MARIA ANGELA KARŁOWSKA

Wikipedia | Domena publiczna

Urodzona 4 września 1865 roku w Słupówce, dziś Karłowo koło Kcyni, już w młodości zafascynowała się dobrocią, miłością i miłosierdziem Dobrego Pasterza dla grzeszników. Jak On, starała się mieć oczy i serce otwarte na człowieka, szczególnie na biednych, głodnych, chorych i opuszczonych.

Jesienią 1892 roku podczas swych dobroczynnych wędrówek po zaniedbanych dzielnicach Poznania spotkała kobietę dotkniętą największą nędzą, dla której pozostał tylko margines społeczny – młodą poznańską prostytutkę, podlegającą kontroli policji obyczajowej. Tak zaczęło się „nietypowe” i „szokujące” apostolstwo Marii Karłowskiej.

Podjęła śmiałą decyzję: ratowania dziewcząt, które uległy pokusie ciała i świata i zagubiły się w niemoralności. Pierwsze miejsca apostołowania Marii to: tajny dom publiczny, zaułki ulic, bramy kamienic, cmentarz. Dotarła także do szpitalnego oddziału dla kobiet wenerycznie chorych. Zachęcała spotkane kobiety i dziewczęta do porzucenia grzesznego życia i przygotowywała je do przyjęcia Sakramentów świętych.

Promieniowała z Niej niezwykła moc. Zdarzało się, że dziewczynę wchodzącą do domu publicznego zatrzymywała zdecydowanymi słowami: „Nie wolno! Ty należysz do Boga!” (KKJ). I rzecz dziwna: ta szła za Marią i przyłączała się do grona „jej dziewcząt”.

Jednak brak było odpowiedniego domu dla podopiecznych, brak środków utrzymania, brak warunków potrzebnych im do odejścia od dotychczasowego życia. Lecz Marię ożywiała niezachwiana ufność w Opatrzność Bożą i nadzieja, że „Bóg da nam wszystko, czego się spodziewamy” (ZS). I nie zawiodła się.

Zawsze pogodna, rozmiłowana w Bogu i kochająca człowieka takim, jakim jest, z całą nędzą jego grzechu, wierzyła, że „dusza ludzka ma większe znaczenie, jak cały świat” (DP). Dlatego oddała się całkowicie dziełu, które uznała jako Wolę Bożą.

Dzięki temu szybko pozyskała dla swego apostolatu odważne pomocnice: najpierw świecką wolontariuszkę – w jej mieszkaniu przyjmowała pierwsze podopieczne, a wkrótce potem osoby, które, podobnie jak Ona, gotowe były zrezygnować ze swych perspektyw życiowych dla ratowania zagubionych dusz. W roku 1894 utworzyła ze swych pomocnic Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej.

Siostry przy składaniu profesji zakonnej dodawały – i czynią to do tej pory – przyrzeczenie poświęcenia się dla nawrócenia grzeszników. Jest ono rozpoznawalnym obliczem charyzmatu pasterek. Matka jednoznacznie nakazała siostrom: „Naszym powołaniem i poświęceniem niech będzie na zawsze praca dla dusz dotkniętych trądem grzechowym” (DP).

Mając do pomocy siostry, Matka Maria otwierała nowe Domy Dobrego Pasterza, czyli zakłady wychowawczo-resocjalizacyjne dla dziewcząt i kobiet „z ulicy”. Zaopatrywała je w odpowiednio przygotowane warsztaty rękodzielnicze, tworzyła ogrody, uznając pracę jako jeden ze sposobów rehabilitacji człowieka. Przekonała się, że „gdy dziewczyna nauczy się pracy – zacznie się modlić, a gdy będzie się modlić – nawróci się” (KKJ).

Mimo licznych trudności, Matka Karłowska otworzyła 9 domów, w tym dwa szpitale dla kobiet wenerycznie chorych, bo była przekonana, że „warto zbudować dom choćby na jedną noc, aby w nim chociaż jedną duszę uchronić od grzechu śmiertelnego” i że „warto być pasterką, aby choć jednej duszy dopomóc do zbawienia”(LMK). „Nie ma bowiem ofiary milszej Bogu, jak gorliwość o zbawienie dusz!” (DP).

Wszystkich uderzał zapał Matki Marii i Jej całkowite oddanie się sprawie, wypływające z wiary w Pana Boga i w dobro tkwiące w każdym człowieku. Siłą Matki było bezgraniczne zaufanie Opatrzności Bożej modlitwa: trwanie przed Najświętszym Sakramentem i pod Krzyżem, u stóp którego – jak uważała – zrodziło się jej zgromadzenie zakonne. Pozostawiła mu opracowane przez siebie Konstytucje i Dyrektorium, podręczniki zakonne, ascetyczne, apostolskie i praktyczne oraz dużą ilość listów, poprzez które kształtowała i nadal kształtuje duchowość zgromadzenia.

Matka Maria zmarła w opinii świętości 24 marca 1935 roku w Pniewitem na Pomorzu. „Kurier Warszawski” z 27.04.1935 r. pisał, że Maria Karłowska „była gwiazdą na horyzoncie polskiego miłosierdzia. Jedną z tych, co zapalane bywają ręką Wszechmocnego po to, aby ludzie nie wierzyli w wieczne trwanie ciemności i mieli odwagę żyć do rana”.

Beatyfikowana 6 czerwca 1997 przez Jana Pawła II.

Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień

Chcesz przeczytać więcej historii o świętych? Kliknij tutaj!
Modlitwa dnia
Dziś świętujemy...





Top 10
Zobacz więcej