Bł. Rafała Chylińskiego

Melchior Chyliński urodził się w rodzinie szlacheckiej 1690 roku, we wsi Wysoczka (woj. poznańskie). W 1712 roku zaciągnął się do wojska, jako zwolennik króla Stanisława Leszczyńskiego. Z czasem został oficerem i komendantem chorągwi.

W trzy lata później opuścił wojsko. Wkrótce potem wstąpił do franciszkanów. Tam otrzymał imię zakonne Rafał. Dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie. Życie ascetyczne łączył z posługą misyjną. Przebywał w klasztorach w Radziejowie, Poznaniu, Warszawie, Kaliszu, Gnieźnie, Warce nad Pilicą.

Był cenionym spowiednikiem, kaznodzieją i opiekunem cierpiących, ubogich, opuszczonych. Jego pobożność oraz miłosierdzie zjednały mu za życia opinię świętości.

Zmarł 2 grudnia 1741 roku w Łagiewnikach koło Łodzi. Tam znajdują się jego relikwie. Ojca Rafała beatyfikował Jan Paweł II w Warszawie (1991).

W ikonografii bł. Rafał przedstawiany jest w brązowym habicie franciszkańskim i w czerwonej stule.
Jego atrybutami są: księga na stole, dyscyplina, krzyż.

Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień