Św. Euzebiusza

Św. Euzebiusz z Vercelli, biskup, urodził się około 283 roku na Sycylii. Był lektorem w Rzymie. W 345 roku został pierwszym biskupem Vercelli w Piemoncie. Zainaugurował w Europie nowy styl Vita Communis - życia wspólnego duchownych.

W 355 roku na synodzie w Mediolanie, gdy biskupi ariańscy odrzucili postanowienia soboru w Nicei (325), zarządzenia papieża oraz potępili św. Atanazego, Euzebiusz jako prawowierny biskup został deponowany i skazany na wygnanie do Scytopolis w Palestynie.

Biskup-tułacz przebywał potem w Kapadocji i Tebaidzie. Po śmierci cesarza Konstancjusza następca pozwolił mu powrócić do diecezji. Resztę swego życia poświęcił wykorzenianiu arianizmu.

Zmarł 1 sierpnia 371 roku. Pochowano go w bazylice, którą uprzednio wybudował. Euzebiusz pozostawił po sobie sporą spuściznę literacką. Z powodu wielu cierpień, jakie poniósł dla Chrystusa, diecezja w Vercelli czci go jako męczennika. Św. Euzebiusz jest patronem diecezji przedalpejskich.

W ikonografii Święty przedstawiany jest jako biskup w szatach pontyfikalnych. Czasami jako wygnaniec. Jego atrybutem jest księga.

Biogram zaczerpnięty - za zgodą właściciela - z serwisu Ewangelia na co dzień