Efrem, diakon, doktor Kościoła, urodził się około 306 roku w Nisibis (Mezopotamia). Jako nauczyciel przyjął święcenia diakonatu. Gdy w roku 363 miasto zdobyli Persowie, wyemigrował do Edessy.
Był wybitnym egzegetą, kaznodzieją. Jego spuścizna literacka – pieśni, poematy, hymny, komentarze – wskazująca na rozległą kulturę teologiczną, jest ogromna. W wielu tekstach wyraża przywiązanie i cześć do Matki Bożej.
Nazwano go “harfą Ducha Świętego”. Z utworów pełnych żarliwości i poetyckiego natchnienia wyłania się osobowość wrażliwa, ciepła, o urzekającej pobożności. Jest największym poetą syryjskim, jednym z największych poetów chrześcijańskich. Zmarł 9 czerwca 373 roku. Jest patronem Asturii.
W ikonografii św. Efrem przedstawiany jest w stroju mnicha lub diakona. Jego atrybutem jest księga lub zwój oraz krowa. Rzadko występuje w sztuce religijnej zachodniej.
Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień
Dziś świętujemy...