Bł. Władysława z Gielniowa

Bł. Władysław z Gielniowa, kapłan, zakonnik (ok. 1440-1504). Urodził się w Gielniowie koło Opoczna. Studiował na Akademii Krakowskiej. Mając 22 lata wstąpił do bernardynów w Warszawie, gdzie przyjął imię zakonne Władysław. W kilka lat później został kapłanem.

W Krakowie pełnił funkcję prowincjała. Brał udział w kapitułach generalnych zakonu - w Urbino (1490) i w Mediolanie (1598). Życie jego było przepełnione modlitwą i duchem pokuty. Miał szczególne nabożeństwo do Męki Pańskiej.

Zapamiętano go jako płomiennego kaznodzieję. Był jednym z pierwszych duchownych, który wprowadził do Kościoła język polski poprzez kazania i poetyckie teksty. Tradycja przypisała mu autorstwo wielu pobożnych pieśni.

W 1504 roku został gwardianem przy kościele św. Anny w Warszawie. Tutaj umarł wkrótce po ekstazie, jaką przeżył podczas kazania, które głosił w Wielki Piątek. Beatyfikowany w 1750 roku. Klemens XIII ogłosił bł. Władysława patronem Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litwy (1759). Od 1962 roku jest patronem Warszawy.

Biogram zaczerpnięty - za zgodą właściciela - z serwisu Ewangelia na co dzień