Św. Hugona

Przyszedł na świat w 1053 r. w Chateauneuf d'Isere w rodzinie książęcej. Uczył się w szkole katedralnej w Walencji, gdzie później został kanonikiem. Jego pobożność i zalety umysłu zwróciły uwagę biskupa Die - późniejszego arcybiskupa Lyonu i kardynała - który uczynił go swoim sekretarzem. Nie na długo, ponieważ na synodzie w Awinionie 27- letniemu Hugonowi powierzono biskupstwo Grenoble. Okazał się znakomitym zarządcą: przeprowadził w upadającej diecezji głębokie reformy, nie tylko kościelne, ale i gospodarcze, wznosząc m.in. szpitale i mosty. Zdołał także wyjednać dla Grenoble od księżnej Matyldy status "wolnego miasta".

Powołał przy miejscowej katedrze kapłańską wspólnotę kanoników regularnych i sam obrał podobny im styl życia. W 1081 r. św. Hugon zrzekł się godności biskupa i wstąpił do benedyktynów w Cluny, ale papież nakłonił go do powrotu. Kontynuował więc reformy, szczególną opieką otaczając zakony. Wspierał rozwój cystersów, pomagał św. Robertowi w dziele reformowania benedyktynów, a św. Brunona skierował do pustelni w masywie La Chartreuse, gdzie wkrótce powstała Wielka Kartuzja. Współpracował także ze św. Bernardem z Clairvaux: ich poparcie udzielone Innocentemu II zażegnało schizmę.

W ostatnich miesiącach życia św. Hugon otrzymał zgodę na wstąpienie do kartuzów w Chartreuse, gdzie w 1132 r. zmarł na rękach pustelników 1 kwietnia. Kanonizowano go już dwa lata po śmierci, a relikwie - złożone w ołtarzu głównym katedry w Grenoble - w 1562 r. zostały zniszczone przez hugenotów.

W IKONOGRAFII św. Hugon przedstawiany jest w stroju biskupim lub w zakonnym habicie. Atrybutem Świętego jest Dzieciątko Jezus w kielichu, łabędź symbol doskonałości, mądrości, umiejętności odróżniania spraw istotnych od nieistotnych, jaka go cechowała.

Biogram zaczerpnięty - za zgodą właściciela - z serwisu Ewangelia na co dzień