Nazywała się Nicolette Boylet a swoje imię zawdzięczała rodzicom, którzy wymodlili ją w podeszłym wieku, za pośrednictwem św. Mikołaja. Była jedyną córką Małgorzaty i Roberta Boylet – cieśli zatrudnionego przy benedyktyńskim opactwie w Corbel.
Przyszła na świat 13 stycznia 1381 r, a kiedy rodzice zmarli jej prawnym opiekunem został opat Raoul de Roye, który próbował wydać ją dobrze za mąż. Ona jednak stanowczo odmówiła, ponieważ od dawna marzyła o habicie. Wstąpiła do beginek, potem przeniosła się do benedyktynek a wreszcie do klarysek.
Nigdzie jednak nie odnalazła swego miejsca więc wyjednała zgodę na zamieszkanie w pustelni, jako rekluza (zamurowana). Po czterech latach życia w całkowitym odosobnieniu, podczas których odkryła swoją misję – czasowo utraciła wtedy słuch i wzrok – w 1406 r. uzyskała zgodę na opuszczenie pustelni i przystąpiła do reformowania zakonu klarysek.
Nad rozluźnieniem pierwotnej reguły zakonnej, tak jak ona, ubolewał również franciszkanin o. Henryk de Baume, który został jej spowiednikiem i współpracownikiem. Pragnęła uczynić z klasztoru w Corbel centrum swojej reformy, ale kiedy się to nie powiodło w Baume-de-Frontanay, posiadłości należącej do brata o. Henryka, założyła nową wspólnotę zakonną.
Jej dziełu błogosławił Benedykt XIII a ona – jako przełożona generalna koletek – podróżowała po Francji, Sabaudii i Niemczech, reformując istniejące klasztory i zakładając nowe. Zmarła w 1477 r w Gandawie, a kanonizowano ją w 1807.
W Krakowie istnieje do dzisiaj ulica Koletanek, której nazwa upamiętnia istnienie dawnego klasztoru duchowych córek św. Kolety. Był to odłam klarysek, wspólnoty kontemplacyjnej, założonej w 1211 r przez św. Klarę, z inspiracji samego św.Franciszka z Asyżu.
Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień
Dziś świętujemy...