Św. Bedy Czcigodnego

Św. Beda Czcigodny, zakonnik, kapłan, doktor Kościoła (673-735). Kiedy miał 7 lat, powierzono jego wychowanie i wykształcenie opactwu Wearmouth (Brytania). Następnie przeniósł się do opactwa benedyktyńskiego w Jarrow, gdzie jako mnich spędził ponad 50 lat.

W wieku 30 lat przyjął święcenia kapłańskie. Był wielkim uczonym, o niezwykle szerokich zainteresowaniach. Pozostawił po sobie olbrzymią spuściznę naukową i literacką, był także poetą. Zajmował się homiletyką oraz studium biblijnym.

Nazwano go „największym egzegetą średniowiecza”. Dał się poznać jako znakomity historyk. „Zachód mądrością swoją oświecił” – powiedział o nim św. Robert Bellarmin. Synod w Akwizgranie (836) nadał mu przydomek „Venerabilis” – „Czcigodny”. Leon XIII ogłosił go w 1899 roku doktorem Kościoła.

W IKONOGRAFII św. Beda występuje rzadko. Jest przedstawiany w benedyktyńskim habicie. Atrybutami Świętego są: księga, pióro, zwój pergaminu.

Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień