Św. Kazimierz Królewicz – drugi z kolei syn Kazimierza Jagiellończyka, urodził się 3 października 1458 roku w Krakowie na Wawelu. „Był młodzieńcem szlachetnym, rzadkich zdolności i godnego pamięci rozumu” – pisał jego nauczyciel, ks. Jan Długosz.
W 1471 roku wyrusza na Węgry gdzie obiecano mu koronę. Wyprawa kończy się fiaskiem. Po powrocie do kraju królewicz bierze czynny udział w życiu politycznym. Podczas dwuletniego pobytu ojca na Litwie jako namiestnik rządzi w Koronie. Obowiązki państwowe umiał pogodzić bogatym życiem duchowym.
Wezwany przez ojca do Wilna, umiera w drodze – w Grodnie. „Opowiedziawszy dzień śmierci swej tym, którzy mu w niemocy służyli […] ducha P. Bogu poleciwszy wypuścił 4 dnia marca R.P. 1484, lat mając 26” – napisał ks. Piotr Skarga. Pochowano go w katedrze wileńskiej, która od tej pory stała się miejscem pielgrzymek. Jest jednym z najbardziej popularnych świętych polskich. Patron Polski, Litwy.
W ikonografii atrybutem Świętego jest mitra Książęca. Przedstawiany także ze zwojem w dłoni, na którym są słowa łacińskiego hymnu: „Omni die dic Mariae” – ku czci Matki Bożej, do której św. Kazimierz miał wielkie nabożeństwo.
Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień
Dziś świętujemy...
