Św. Gemma Galgani, dziewica (1878-1903) – urodziła się 12 marca 1878 r. w Borgo Nuovo di Camigliano, nieopodal Lucca (Włochy), jako piąte z ośmiorga dzieci aptekarza Henryka Galgani. Po śmierci matki znalazła się w szkole oblatek Ducha Świętego.
W przededniu I Komunii św. napisała, że będzie odprawiać każdą spowiedź i przyjmować zawsze Pana Jezusa tak, jakby to był ostatni dzień jej życia. Marzyła o wstąpieniu do klasztoru, ale planu nie mogła zrealizować z powodu złego stanu zdrowia. Cały rok leżała w gipsowym gorsecie, a cierpiała m.in. na zapalenie nerek, chorobę nóg, paraliż oraz chorobę Potta, czyli gruźlicze zapalenie kręgosłupa.
8 marca 1899 r., w wigilię uroczystości Serca Pana Jezusa, przeżyła wizję mistyczną, podczas której otrzymała stygmaty. Od tej pory rany krwawiły w każdy piątek, kiedy ekstatycznie przeżywała Mękę Zbawiciela. Dwa lata później został naznaczona kolejnymi stygmatami: korony cierniowej i śladów biczowania. Stoczyła wiele walk duchowych z szatanem, a podczas ekstaz zdarzało się jej lewitować. Kilka lat przed śmiercią złożyła śluby, podobne tym, które obowiązują w zgromadzeniu pasjonistów. Właśnie do tej wspólnoty zakonnej należeli jej kierownik duchowy i spowiednik.
Pod koniec życia, na skutek zapalenia ucha, całkowicie przestała słyszeć. Zmarła w Wielką Sobotę 11 kwietnia 1903 r. Przeżyła zaledwie 25 lat.
Beatyfikowana przez Piusa XI w 1933 roku, kanonizowana przez Piusa XII w 1940.
Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień
Dziś świętujemy...