© Office Central de Lisieux
Maria Franciszka Teresa Martin urodziła się w Alençon (Normandia) w 1873 roku, jako dziewiąte dziecko Ludwika i Zelii. Kiedy miała 4 lata, umarła jej matka.
Wychowana w pobożnej rodzinie chrześcijańskiej i w internacie benedyktynek w Lisieux, w piętnastym roku życia – za osobistą dyspensą Leona XIII – wstąpiła do klasztoru karmelitanek. Tam otrzymała imię Teresy od Dzieciątka Jezus.
W zakonnym życiu zadziwiała jej dojrzałość duchowa. Starała się doskonale spełniać wszystkie, nawet najmniejsze obowiązki. Nazwała tę drogę do doskonałości, „małą drogą dziecięctwa Bożego”. W 1890 roku złożyła śluby W trzy lata później została mistrzynią nowicjuszek.
Widząc, że miłość Boga jest zapomniana, oddała się Bogu jako ofiara za zbawienie świata. Swoje przeżycia i cierpienia opisała w księdze „Dzieje duszy”. Zmarła na gruźlicę 30 września 1897 roku, zapowiedziawszy: „Chcę, przebywając w niebie, czynić dobro na ziemi. Po śmierci spuszczę na nią deszcz róż”.
Beatyfikował ją Pius XI w 1923 roku, kanonizował w dwa lata później. Jest patronką zakonów: karmelitanek, teresek, terezjanek, misjonarzy misji katolickich, archidiecezji łódzkiej, Francji.
W ikonografii św. Teresa przedstawiana jest na podstawie autentycznych fotografii. Jej atrybutami są: Dziecię Jezus, księga, pęk róż, pióro pisarskie.
Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień
Aleteia codziennie w Twojej skrzynce e-mail.