Św. Bernardyna Realino

Św. Bernardyn Realino, kapłan. Urodził się w Carpi koło Ferrary. Studiował medycynę w Modenie i Bolonii. Doktor prawa rzymskiego i cywilnego. Był burmistrzem Felizzano, sędzią w Castel Leone, doradcą i pełnomocnikiem namiestnika Neapolu.

Kiedy miał 34 lata, podczas rekolekcji, podjął decyzję radykalnej zmiany życia. Wstąpił do jezuitów. W trzy lata później przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako mistrz nowicjatu. Uznanie zyskał jako wybitny kaznodzieja. W 1574 roku wysłano go do Lecce, gdzie pozostał do śmierci.

Swoją życzliwością i pobożnością podbił serca mieszkańców, którzy nazywali go "ojcem miasta". Miał dar ekstaz, proroctw, uzdrawiania. Pod koniec życia bardzo cierpiał. Trzy lata przed śmiercią utracił wzrok.

Zmarł 2 lipca 1616 roku. Beatyfikowany przez Leona XIII w 1895 roku. Kanonizował go Pius XII (1947). Św. Bernardyn jest patronem Lecce.

W ikonografii przedstawiany jest z Dziecięciem Jezus na rękach, które miał otrzymać od Matki Bożej podczas jednej ze swoich ekstaz.

Biogram zaczerpnięty - za zgodą właściciela - z serwisu Ewangelia na co dzień