Św. Franciszka Rzymianka (1384-1440) – urodziła się w patrycjuszowskiej rodzinie w Perrione koło Rzymu. W bardzo młodym wieku wydano ją za mąż. Miała troje dzieci.
Zasłynęła z dobroczynności. Podczas wojny króla Neapolu z papieżem pałac jej zrabowano, traci środki do życia, pozostaje sama, bowiem męża i syna skazano na wygnanie. W czasie epidemii, jaka nawiedziła Rzym w latach 1413-1414, z narażeniem własnego życia usługuje zarażonym.
Jej przykład przyciągnął do pracy charytatywnej, modlitwy i pokuty inne rzymskie matrony. Utworzyły one stowarzyszenie podporządkowane regule św. Benedykta. Po śmierci ostatniego syna, a następnie męża, Franciszka przyjęła habit i zamieszkała przy kościele S.Maria Nova blisko Forum Romanum. W nim pochowano Świętą, która zmarła 9 marca, mając 56 lat. Była obdarzona niezwykłymi łaskami mistycznymi.
W ikonografii św. Franciszka przedstawiana jest w czarnej sukni i białym welonie, towarzyszy jej anioł, cieszyła się bowiem przywilejem częstego oglądania swego Anioła Stróża. Na niektórych obrazach jej atrybutem jest osioł – symbol pracowitości, wytrwałości, cierpliwości, zdrowego rozsądku, oraz otwarta księga
Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień
Dziś świętujemy...