Ten bezcenny skarb odnaleziono pod Bazyliką św. Piotra. Wiesz co to?

Papież Pius XI wyraził w swoim testamencie wolę bycia pochowanym jak najbliżej miejsca, w którym według tradycji spoczywały w Rzymie doczesne szczątki św. Piotra. Chcąc uszanować ostatnią wolę swojego poprzednika, Pius XII zlecił prace archeologiczne pod posadzką watykańskiej bazyliki. Gestem tym wyraził jednocześnie zaufanie i do archeologii, i do niezliczonych pokoleń chrześcijan, którzy uważali ten właśnie kościół za miejsce pochówku apostoła.

Po wykopaliskach oraz dogłębnych badaniach historyków, archeologów i architektów, Pius XII zakończył jubileuszowy rok 1950 następującymi słowami:

Po pożarze Wiecznego Miasta w roku 64, cesarz Neron rozpoczął kolejne prześladowania chrześcijan. To wówczas, wedle tradycji, św. Piotr został ukrzyżowany na odwróconym krzyżu. Miejscem kaźni był cyrk (owalna budowla wykorzystywana do wyścigów i innych widowisk publicznych) na Wzgórzu Watykańskim. Ciało św. Piotra zostało złożone na znajdującej się na tym samym wzgórzu nekropolii pogańskiej, w grobie pod niewielkim daszkiem. Bardzo szybko, w miarę rozrastania się cmentarza w stronę Tybru, miejsce pochówku św. Piotra stało się miejscem pielgrzymek chrześcijan, odbywanych z początku potajemnie.

W IV stuleciu cesarz Konstantyn zezwolił na wyznawanie wiary w Chrystusa i zadecydował o budowie bazyliki upamiętniającej św. Piotra. Ołtarz nowego kościoła stanąć miał na miejscu grobu apostoła. Konstantyn rozkazał postawić nad miejscem spoczynku pierwszego papieża pomnik o wysokości trzech metrów, z marmuru i porfiru. Jedna z kolumn monumentu i część muru przetrwały do naszych czasów. Kiedy zbudowano obecną, wspaniałą bazylikę, ołtarz papieski umieszczony został nad grobem świętego.

W 1941 r. niedaleko grobu, blisko jednej ze ścian pomnika wybudowanego za czasów Konstantyna, odkryto w małej płaskiej wnęce (zwanej loculus) skrzyneczkę z kośćmi. Dziesięć lat później, podczas kolejnej serii wykopalisk rozpoczętych w 1952 roku, a zakończonych w 1958 roku, włoska archeolog Margherita Guarducci odkryła napis w języku greckim oznajmujący: „Piotr jest tutaj” na fragmencie tej samej ściany.

Skrzyneczkę i jej zawartość poddano badaniom laboratoryjnym. Wykazały one, że kości należały do postawnego mężczyzny, w zaawansowanym wieku, cierpiącego na artretyzm, który był częstą dolegliwością rybaków. Kości owinięte były pierwotnie w purpurowe sukno przetykane złotą nicią, co niewątpliwie świadczyło o czci, jaką otoczony był zmarły. Przypuszczalne szczątki apostoła zostały przeniesione z grobu do pobliskiej niszy; najprawdopodobniej uczynili to chrześcijanie z obawy przed ich zbezczeszczeniem. Szczątki datowano na pierwszy wiek naszej ery.

26 czerwca 1968 roku, Ojciec Święty Paweł VI ogłosił:

Większość relikwii została złożona z powrotem w niszy, za wyjątkiem tej ich części, która przeznaczona została do prywatnej kaplicy Ojca Świętego.

Do podziemi bazyliki (zwanych przez Włochów Scavi) można dostać się wejściem położonym tuż przy zakrystii kościoła. Nieopodal wejścia można na ziemi odnaleźć kwadrat pokazujący, w którym miejscu stał obelisk, wyznaczający niegdyś centrum cyrku Nerona.

Zwiedzający schodzą wąskimi schodami na poziom pogańskiej nekropolii, gdzie przechodzą wśród mauzoleów wielu rzymskich rodów. W dalszej części podziemi znajdują się relikwie apostoła. Szczątki pierwszego papieża umieszczone są dokładnie pod ołtarzem–konfesją św. Piotra ze wspaniałym baldachimem dłuta Berniniego, pod kopułą autorstwa Michała Anioła, w niszy wydrążonej w kamiennej ścianie.

Chęć zwiedzania podziemi bazyliki należy wcześniej zgłosić. Na oficjalnej stronie Watykanu można odbyć po nich wirtualny spacer.