Nie należy oczekiwać, że Bóg dotrze do nas w jakiś nadzwyczajny sposób. Ten Boży głos trzeba umieć uchwycić i rozpoznać ze zwyczajnych znaków obecnych w codzienności, w których wola Boża odsłania się człowiekowi.
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Temat powołania jest zagadnieniem interesującym wiele osób. Niektórzy zmagają się z nim przez wiele lat. Nie wiedzą, co mają w życiu robić, kim zostać, jaki cel osiągnąć. Powołanie nie jest rzeczą prostą, ale również wiele zależy od samego człowieka, jego dyspozycji i wyborów, które podejmuje.
Samo słowo powołanie składa się z dwóch wyrazów: po oraz wołanie. Zatem powołanie jest tym, co się dokonuje po wołaniu. Jest więc Osoba, która woła i osoba, do której skierowane jest wołanie. Wszyscy powołani przez Boga są przeznaczeni do tego, aby w swoim życiu odtworzyć obraz Chrystusa (Rz 8,29). Rozpoznać swoje osobiste powołanie to znaleźć taki stan i sposób życia, żeby odcisnęły się w nim te rysy Chrystusa, które Bóg chce odtworzyć w życiu konkretnej osoby.
Czytaj także:
Żyją w świecie i kierują się „Regułą” św. Benedykta. Oblaci: propozycja dla osób świeckich
Nie należy jednak oczekiwać, że Bóg dotrze w jakiś nadzwyczajny sposób do tych, którzy są powołani do stanu duchownego czy życia konsekrowanego. Ten Boży głos trzeba umieć uchwycić i rozpoznać ze zwyczajnych znaków obecnych w codzienności, w których wola Boża odsłania się człowiekowi.
Konieczną przesłanką rozeznania powołania jest uświadomienie sobie natury i misji tego stanu i tego rodzaju życia w Kościele, który zamierzam podjąć. Należy jednak pamiętać, że bez względu na rodzaj powołania, w każdym przypadku chodzi o wezwanie do tego, żeby być z Chrystusem, o oddanie Jezusowi i sprawom Jego królestwa swoich uczuć oraz całego swego życia. Bez tego nie będzie możliwe realizowanie powołania.
Istotą powołania jest poznanie siebie, swoich zalet, ale i wad. Jest to bardzo ważne w życiu każdego człowieka. Bez znajomości siebie, swoich potrzeb, pragnień, uczuć, myśli, zachowań jest niemożliwe, aby w pełni móc podejmować wyzwania, które stawia przede mną życie. Kim jestem? Kim chciałbym być? Do czego Bóg mnie wyzywa? To kluczowe pytania bez odpowiedzi których jest niemożliwe prawidłowe rozeznania powołania.
Poznanie siebie jest procesem, w którym coraz bardziej znam siebie, a zarazem poznaję Boga. Trzeba zobaczyć to, co można w sobie rozwinąć, jak samego siebie ubogacić. Nikt nie może twierdzić, że jest doskonały, zawsze jest przestrzeń do rozwoju, do wzrostu wewnętrznego i duchowego. Zobaczenie swoich dobrych cech, mocnych stron, talentów, pomoże w podjęciu decyzji o wyborze drogi życia. Bóg udziela zdolności i łask potrzebnych do wykonania misji każdemu, którego powołuje. Do człowieka jednak zawsze należy decyzja o współpracy z łaską Bożą. Bez tego jest niemożliwe myślenie o wypełnieniu misji, do której ktoś został powołany.
Osoba gotowa do współpracy z łaską powołania będzie otwarta na wydarzenia, które się dokonują. Będzie to występowało nie tylko do momentu podjęcia ostatecznej decyzji, ale przez resztę jej życia. Osoba odpowiadająca na Boży głos powinna być w dyspozycji, aby być gotowym uczyć się na nowo, uczyć się ciągle od życia, od bliźniego, od Boga. Taka osoba czuwa w każdym momencie swego życia, nie żyje powierzchownie, ale potrafi przeżywać każdy moment życia w sposób otwarty, ponieważ wychodzi z przekonania, że łaska Boża działa w każdej chwili.
Jest wiele kryterium, które pomogą w podjęciu decyzji o pozytywne odpowiedzenie na wołanie Boga. Trzeba jednak zawsze pamiętać, że powołanie jest tajemnicą. To tajemnica osobistego spotkania z Bogiem. Każdy z nas przeżywa trudności z rozpoznaniem woli Bożej. Warto jednak zapytać siebie: Czy rozumem to, czego nie czuję? Nie wszystko będziemy czuć i nie wszystko będziemy rozumieć. Potrzeba zaufania Bogu, że On wie lepiej, co jest dla mnie dobre.
Czytaj także:
Samotność jako powołanie. Wybór? Krzyż? A może humor Pana Boga?
Powołanie jest nie tylko tajemnicą, ale także darem. Zatem postawą właściwą jest wdzięczność. Brak wdzięczności w życiu prowadzi do wielu niewłaściwych postaw, zachowań. To zubożenie życia duchowego. Bóg udziela każdemu łaski potrzebnej do zbawienia, jak i wzywa do misji, którą sam określa. Od nas zależy czy przyjmiemy to, co Bóg pragnie nam dać.
Postawa wdzięczności prowadzi do ofiary, ofiarowania swego życia Bogu. To nie jest już realizowanie siebie, ale realizowanie siebie w Bogu, a nie siebie w sobie. Powołanie nie może być rozumiane jako narzędzie do zrobienia kariery czy samodoskonalenia się. To ukierunkowanie na Boga i Jego sprawy, odczytywanie tego, co ukazuje poprzez Kościół.
W rozeznawaniu powołania można się zastanawiać czy się nadaję czy nie, czy poradzę sobie czy nie. Te dylematy mogą zabrać bardzo dużo energii i czasu. Można mieć wątpliwości czy wytrzymam. Jednak właściwe poznanie swoich potrzeb pomoże w dużej mierze zredukować ciągłe niepokoje. Można mieć potrzeby, które jako wrodzone tendencje, są nie do pogodzenia z wartościami powołaniowymi.
Należą do nich chociażby potrzeby seksualne, wyrażające się w dążeniu do tego, aby tworzyć i rozwijać relacje seksualne, potrzeba unikania urazu fizycznego czy psychicznego czy pragnienie, aby robić wrażenie na innych, być słuchanym, podziwianym, zwracać na siebie uwagę, fascynować.
Dlatego istotne jest poznanie siebie, aby móc w pełni świadomie i dobrowolnie, podjąć decyzję powołaniową. Tej decyzji nikt inny nie może za mnie podjąć. Ona musi być w pełni wolna od wszelkich sugestii i nacisków. Tylko wtedy ma szansę na odpowiedzialne podjęcie zadania, do którego Bóg wzywa.
Pomocne może być także wzięcie udziału w rekolekcjach na temat rozeznania powołania. W ciszy i skupieniu łatwiej jest coś rozwiązać. W Opactwie Benedyktynów w Tyńcu jest możliwość skorzystania z rekolekcji o rozeznaniu powołania. To czas na osobistą modlitwę, rozmowę i wsłuchiwanie się w głos Boga. To szukanie odpowiedzi na wołanie Boga.
Wszystkich młodych mężczyzn zapraszamy do uczestniczenia w rekolekcjach o rozeznaniu powołania, które mogą być momentem przełomowym w życiu. Będziemy na nich m. in. poznawać kryteria rozeznania powołania, które pomogą podjąć właściwą decyzję. Będzie także czas na osobistą i wspólnotową modlitwę.
Autor: Brunon Koniecko OSB – urodził się w 1983 r. w Białymstoku. Jest absolwentem administracji Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Od 2012 profes opactwa tynieckiego. W latach 2011-2016 pracował w Wydawnictwie Benedyktynów Tyniec. Od 2015 r. jest sekretarzem kapituły klasztoru tynieckiego. Prowadzi rekolekcje „Oddychać Imieniem. Modlitwa Jezusowa” w Tyńcu. Autor książek: „Medytować to…”, „Nie żartujcie sobie z Bóstwa!”, „Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem”.
Czytaj także:
Może masz powołanie do kapłaństwa lub zakonu? Poradnik dla rozeznających
