Po stracie mężów oddały życie Bogu. Konsekracja wdów w Kielcach

Podczas uroczystości konsekracji biskup kielecki Jan Piotrowski oficjalnie włączył wdowy do tej formy życia konsekrowanego. W swojej homilii biskup podkreślił, że wybór ten nie jest przejściem z gorszego stanu do lepszego, ale świadomą i dobrowolną odpowiedzią na powołanie Jezusa Chrystusa: „Pójdź za mną”.

Ceremonia rozpoczęła się od odczytania nazwisk kandydatek oraz hymnu do Ducha Świętego. Następnie wdowy złożyły przyrzeczenia modlitwy, zachowania czystości i oddania swojego życia na służbę Bogu i Kościołowi. Biskup odmówił nad nimi modlitwę konsekracyjną, po której kobiety otrzymały krzyże oraz brewiarze, symbolizujące ich nowe zobowiązania. Na zakończenie obrzędu wdowy odmówiły modlitwę za swoich zmarłych mężów.

Do grona konsekrowanych wdów dołączyły: Elżbieta Juszczyk z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Oleszkach, Barbara Kaleta z parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Wiśniówce, Grażyna Nowak z parafii św. Józefa Robotnika w Kielcach oraz Janina Przybysławska z parafii katedralnej Wniebowzięcia NMP w Kielcach.

Decyzja o konsekracji jest wynikiem głębokiej duchowej refleksji i przygotowania, co potwierdzają słowa jednej z wdów, Grażyny Stempowskiej: „Zaraz po śmierci męża zrozumiałam, że potrzebuję wyciszenia. Na medytacji usłyszałam: «Chcę, żebyś była moja». Dopiero za rok okazało się, że istnieje nowicjat dla wdów konsekrowanych. Półtora roku później zostałam poślubiona Panu”.

Wdowy konsekrowane to kobiety, które po śmierci swoich mężów postanawiają oddać życie Bogu i służbie Kościołowi, podobnie jak dziewice konsekrowane. Nie rezygnują przy tym z życia w swoich społecznościach, kontynuując pracę zawodową i pełniąc obowiązki rodzinne. Jednakże ich codzienność wzbogacona jest o modlitwę, medytację Słowa Bożego oraz życie duchem ofiary.

Wdowy konsekrowane pełnią w Kościele szczególną rolę, angażując się w życie parafialne, wspierając potrzebujących oraz modląc się za całą wspólnotę. Choć nie tworzą zakonu i nie żyją w klasztorach, ich życie jest głęboko zakorzenione w wierze i duchowej ofierze. Każda z nich, nosząc obrączkę jako symbol zaślubin z Chrystusem, daje świadectwo życia pełnego oddania i miłości do Boga.

Wdowy konsekrowane, choć nadal matki, babcie i prababcie, wybierają drogę całkowitego poświęcenia się dla Chrystusa i życia dla Niego, stając się żywymi świadkami wiary i oddania.

Źródło: kobieta.wp.pl, emkielce.pl