Nowi kardynałowie. Dwóch ma związki z Polską [zdjęcia]

Papież ogłosił 21 nowych kardynałów. To wydarzenie ma szczególne znaczenie, ponieważ zwiększa liczbę kardynałów-elektorów – duchownych z prawem wyboru przyszłego papieża – do rekordowych 141 osób, przekraczając limit 120 określony w konstytucji Universi Dominici Gregis. Warto zauważyć, że większość nowych nominatów to zakonnicy, co jest rzadkością w historii Kościoła.

Nowi kardynałowie pochodzą z 18 różnych krajów, co podkreśla globalny charakter Kościoła. Pochodzenie nominatów odzwierciedla powszechność wspólnoty katolickiej, której papież nieustannie przypomina o miłosiernej miłości Boga wobec wszystkich ludzi. To już dziesiąty konsystorz w czasie pontyfikatu Franciszka, a jego wybory pokazują dążenie do włączenia różnych regionów świata. Po raz pierwszy w historii kardynałów będą miały Serbia i Iran, a Algieria ponownie, po wielu latach, doczekała się kardynała.

Abp Ladislav Nemet SVD z Serbii wstąpił w 1977 r. do webistów. Seminarium ukończył w Polsce, w Pieniężnie, gdzie nauczył się języka polskiego. O. Ladislav pracował w naszym kraju, gdzie wykładał na uczelni seminaryjnej.

Bp. Mykoła Byczok CSsR w 1997 r. wstąpił do redemptorystów. Studiował teologię w Tuchowie, koło Tarnowa. W naszy kraju nie pracował. Posługiwał w Ukrainie, w Rosji, w USA. Biskupem został natomiast w Australii.

Konsystorz przynosi także inne rekordy – po tym wydarzeniu liczba kardynałów w Kolegium wzrośnie do 256, co czyni to gremium najliczniejszym w historii. Zaskakujący jest wiek nominatów – najstarszy z nich, abp Angelo Acerbi, ma 99 lat, podczas gdy najmłodszy, abp Mykoła Byczok CSsR z Ukrainy, ma zaledwie 44 lata, co czyni go jednym z najmłodszych kardynałów w historii Kościoła.

Podczas tegorocznych nominacji szczególną uwagę zwraca wzrost liczby kardynałów z Ameryki Łacińskiej, z której pochodzi aż pięciu z nich. To częściowo odpowiedź na wcześniejsze zastrzeżenia dotyczące niedoszacowania tego regionu, mimo że zamieszkuje go największa liczba katolików na świecie. Europa, chociaż dominująca w liczbie kardynałów, stopniowo oddaje miejsce innym kontynentom, co odzwierciedla rosnące znaczenie Azji, Afryki i Ameryki Północnej.

Lista nowych kardynałów zawiera również duchownych pracujących w Kurii Rzymskiej oraz przedstawicieli obrządków wschodnich, co wzbogaca różnorodność reprezentowaną w Kolegium Kardynalskim. Ogłoszone nominacje pokazują, że papież Franciszek kontynuuje swoje starania o uczynienie Kościoła bardziej globalnym i otwartym na różne kultury i tradycje, jednocześnie zachowując jedność z Watykanem i Stolicą Piotrową.

Przedstawiamy sylwetki kardynałów nominatów.

Urodził się 23 września 1925 w Sesta Godano w Ligurii we Włoszech. 

22 czerwca 1974 został mianowany przez Pawła VI pronuncjuszem apostolskim w Nowej Zelandii oraz arcybiskupem tytularnym Zella. Sakry biskupiej 30 czerwca 1974 udzielił mu osobiście papież. Następnie reprezentował Stolicę Apostolską w Kolumbii (1979-1990) oraz na Węgrzech (1990-1997) będąc od 1994 jednocześnie akredytowanym w Mołdawii.

8 lutego 1997 został przeniesiony do nuncjatury w Holandii. 27 lutego 2001 przeszedł na emeryturę.

Urodził się 28 lutego 1950 w Limie. W latach 1968-1973 studiował na Wydziale Literatury i Nauk Społecznych na Uniwersytecie Narodowym San Marcos Major w Limie, gdzie uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie nauk społecznych. Tam poznał o. Gustavo Gutiérreza, ojca teologii wyzwolenia, który był jednym z jego nauczycieli. Był także członkiem Narodowego Związku Studentów Katolickich, któremu przewodził.

Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego „San Toribio de Mogrovejo” Archidiecezji Limy. 25 stycznia 2019 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Limy.

Urodził się 11 czerwca 1952 w Buenos Aires. Święcenia kapłańskie przyjął 11 kwietnia 1978 w zgromadzeniu Księży Misjonarzy. Był m.in. wychowawcą, ekonomem i rektorem zakonnego seminarium, misjonarzem w kilku argentyńskich diecezjach oraz przełożonym argentyńskiej prowincji lazarystów.

15 marca 2010 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Buenos Aires.

23 grudnia 2013 papież Franciszek mianował go biskupem diecezji Santiago del Estero. Ingres odbył się 9 marca 2014.

22 lipca 2024 papież Franciszek podniósł diecezję Santiago del Estero do rangi archidiecezji i mianował bp. Iglicia jej pierwszym arcybiskupem, nadając mu jednocześnie tytuł prymasa Argentyny.

Urodził się 11 października 1955 w Azogues. Święcenia kapłańskie otrzymał 3 września 1983 w zakonie franciszkanów.

20 kwietnia 2009 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Cuenca. Sakry biskupiej udzielił mu 4 lipca 2009 nuncjusz apostolski w Ekwadorze – arcybiskup Giacomo Guido Ottonello. 24 września 2015 mianowany przez papieża Franciszka arcybiskupem metropolitą Guayaquil.

Odegrał ważną rolę w dążeniach do dialogu na rzecz pokoju podczas demonstracji antyrządowych w październiku 2019 r.

Urodził się 10 marca 1957 r. w Santiago de Chile. Po ukończeniu inżynierii lądowej na Chilijskim Papieskim Uniwersytecie Katolickim ukończył studia filozoficzne i teologiczne w Papieskim Wyższym Seminarium Duchownym w Santiago de Chile.

ył wykładowcą teologii moralnej i bioetyki na wydziałach teologii i medycyny na Chilijskim Papieskim Uniwersytecie Katolickim oraz w Wyższym Seminarium Duchownym. Od 2001 roku jest członkiem Papieskiej Akademii Życia.

6 kwietnia 2006 r. został mianowany biskupem tytularnym Noba i biskupem pomocniczym Santiago de Chile, a 3 czerwca tego samego roku otrzymał sakrę biskupią. 20 kwietnia 2011 r. został mianowany arcybiskupem Concepción. 25 października 2023 r. został mianowany arcybiskupem Santiago de Chile.

Urodził się 1 listopada 1958 w Iwate, na północno-wschodnim wybrzeżu wyspy Honsiu.

W marcu 1985 złożył śluby zakonne w zgromadzeniu werbistów. 15 marca 1986 przyjął święcenia kapłańskie. Po święceniach pracował jako misjonarz w Ghanie.

29 kwietnia 2004 papież Jan Paweł II powierzył mu urząd biskupa Niigaty. Sakry udzielił mu 20 września 2004 Peter Takeo Okada, ówczesny arcybiskup metropolita Tokio.

25 października 2017 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Tokio. 

Urodził się 2 marca 1959 w Betis, w regionie Luzon. Święcenia kapłańskie przyjął 12 marca 1983.

Pracował przede wszystkim jako wykładowca archidiecezjalnego seminarium duchownego. Był także m.in. wiceprzewodniczącym stowarzyszenia biblistów filipińskich.

27 maja 2006 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym San Fernando i biskupem tytularnym Guardialfiery. Sakry biskupiej udzielił mu 10 lipca 2006 kard. Gaudencio Rosales.

14 października 2015 został mianowany biskupem diecezjalnym Kalookan, zaś 2 stycznia 2016 kanonicznie objął urząd.

Urodził się 7 września 1956 r. w rodzinie węgierskiej w Odžaci, w diecezji Subotica (Serbia). W 1977 roku wstąpił do Towarzystwa Słowa Bożego (werbiści) i po ukończeniu seminarium w Pieniężnie (gdzie nauczył się języka polskiego) 1 maja 1983 otrzymał święcenia kapłańskie.

Był misjonarzem na Filipinach; wykładowcą w Polsce, Austrii i Chorwacji; współpracownikiem Stałej Misji Stolicy Apostolskiej przy ONZ w Wiedniu; prowincjałem Prowincji Węgierskiej Towarzystwa Słowa Bożego; sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Węgier.

23 kwietnia 2008 r. Benedykt XVI mianował go biskupem Zrenjanina.

Mówi po węgiersku, serbsku, angielsku, niemiecku, polsku, włosku i chorwacku.

Urodził się 6 września 1960 w Gaspar w stanie Santa Catarina.

Święcenia kapłańskie przyjął 17 listopada 1990 w Zakonie Braci Mniejszych Pracował głównie w placówkach formacyjnych dla przyszłych zakonników oraz jako wykładowca uczelni wyższych w Campo Largo i Kurytybie. Był także wiceprzewodniczącym franciszkańskiego stowarzyszenia Ensino Senhor Bom Jesus.

10 listopada 2010 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Porto Alegre oraz biskupem tytularnym Patara. Sakry biskupiej udzielił mu 5 lutego 2011 ówczesny nuncjusz apostolski w Brazylii – arcybiskup Lorenzo Baldisseri. Pracował jako wikariusz biskupi dla rejonu Gravataí.

18 września 2013 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Porto Alegre. Ingres odbył się 15 listopada 2013. Paliusz otrzymał z rąk papieża Franciszka w dniu 29 czerwca 2014. 1 czerwca 2022 r. papież Franciszek mianował go członkiem Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

Ignace Bessi Dogbo urodził się 17 sierpnia 1961 roku w Niangon-Adjamé. Święcenia kapłańskie przyjął 2 sierpnia 1987 roku.

wykładał języki biblijne w seminarium duchownym w Abadjin Kouté. Był też diecezjalnym duszpasterzem studentów. 19 marca 2004 roku Jan Paweł II mianował go biskupem diecezji Katiola. Sakrę biskupią ks. Bessi Dogbo przyjął 4 lipca tegoż roku. W 2017 roku został wybrany na przewodniczącego iworyjskiej konferencji biskupiej (był nim do 2023 roku). 3 stycznia 2021 roku papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Korhogo, a 20 maja 2024 roku – arcybiskupem metropolitą Abidżanu.

Jean-Paul Vesco, urodził się 10 marca 1962 r. w Lyonie we Francji. Studiował prawo i przez siedem lat pracował jako prawnik w Paryżu, po czym w 1995 r. wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego i 14 września 1996 r. złożył pierwszą profesję zakonną. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 2001 r. w Zakonie Dominikanów.

1 grudnia 2012 r. Benedykt XVI mianował go biskupem Oranu.

W lutym 2023 r. na mocy dekretu prezydenckiego wydanego przez prezydenta Republiki Abdelmadjida Tebboune’a przyjął obywatelstwo algierskie.

Paskalis Bruno Syukur urodził się 17 maja 1962 roku w Ranggu w diecezji Ruteng. W 1981 roku wstąpił do zakonu franciszkanów. Święcenia kapłańskie przyjął 2 lutego 1991 roku.

Był m.in. mistrzem nowicjatu (1996-2001), prowincjałem indonezyjskiej prowincji zakonnej (2001-2010) oraz definitorem generalnym zgromadzenia dla Azji i Oceanii (od 2009 roku).
21 listopada 2013 roku papież Franciszek mianował go biskupem diecezji Bogor. Sakrę ks. Syukur przyjął 22 lutego 2014 roku.

Dominique Joseph Mathieu urodził się 13 czerwca 1963 w Arlon w belgijskiej prowincji Luksemburg. W 1983 roku, po ukończeniu licencjackich studiów ekonomicznych, wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych, w którym 20 września 1987 roku złożył śluby wieczyste. Święcenia kapłańskie przyjął 24 września 1989 roku.

Zajmował się formacją zakonną nowicjuszy i postulantów. Od 2019 roku był definitorem i asystentem generalnym Środkowoeuropejskiej Federacji Franciszkanów Konwentualnych. 8 stycznia 2021 roku papież Franciszek mianował go arcybiskupem teherańsko-isfahańskim w Iranie. Święcenia biskupie przyjął 16 lutego 2021 roku w Rzymie.

Roberto Repole urodził się 29 stycznia 1967 roku w Turynie. Po ukończeniu szkoły średniej w Niższym Seminarium Duchownym, został przyjęty do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Turynie, gdzie uczęszczał na kursy filozofii i teologii. Ukończył studia, uzyskując licencjat kanoniczny i doktorat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Święcenia kapłańskie przyjął 13 czerwca 1992 roku.

19 lutego 2022 roku papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Turynu oraz biskupem diecezji Susa połączonych unią in persona episcopi. Sakrę ks. Repole przyjął 7 maja tegoż roku.

Baldassarre Reina urodził się 26 listopada 1970 roku w San Giovanni Gemini w archidiecezji Agrigento. Święcenia kapłańskie przyjął 8 września 1995 roku. 

W 2022 roku rozpoczął pracę w Dykasterii ds. Duchowieństwa w Watykanie. 27 maja 2022 roku papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji rzymskiej. Święcenia biskupie ks. Reina przyjął 29 czerwca tegoż roku. Odpowiadał za sektor zachodni diecezji rzymskiej, został też delegatem ds. seminariów i powołań. 6 stycznia 2023 decyzją papieską został wiceregentem diecezji, od dziś jest jej wikariuszem generalnym.

Frank Leo urodził się 30 czerwca 1971 w Montrealu. Święcenia kapłańskie przyjął 14 grudnia 1996. Zdobył doktorat z teologii w Międzynarodowym Instytucie Badań Maryjnych na Uniwersytecie w Dayton (USA). W 2006 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. Od 2008 pracował kolejno w nuncjaturze apostolskiej w Australii i w misji dyplomatycznej w Hongkongu (2011-2012).

W 2012 powrócił do Kanady i został wykładowcą w montrealskim seminarium duchownym. W 2013 założył Kanadyjskie Centrum Mariologiczne i został jego pierwszym dyrektorem. W latach 2015-2021 był sekretarzem generalnym konferencji episkopatu Kanady, a następnie był kanclerzem kurii i wikariuszem generalnym swej archidiecezji. 16 lipca 2022 papież Franciszek mianował go jej biskupem pomocniczym. Sakrę ks. Leo przyjął 12 września tego roku. 11 lutego 2023 został mianowany arcybiskupem metropolitą Toronto.

Rolandas Makrickas urodził się  31 stycznia 1972 w Birżach na Litwie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 lipca 1996 jako kapłan diecezji poniewieskiej. 

15 grudnia 2021 został mianowany komisarzem nadzwyczajnym bazyliki Matki Bożej Większej. 11 lutego 2023 papież Franciszek mianował go arcybiskupem tytularnym Tolentino. Sakrę przyjął 15 kwietnia tego roku. Od 20 marca 2024 jest archiprezbiterem koadiutorem bazyliki Matki Bożej Większej.

Mykoła Byczok CSsR urodził się 13 lutego 1980 r. w Tarnopolu na Ukrainie. Do zakonu redemptorystów wstąpił w lipcu 1997 r. Studia ukończył w Ukrainie i w Polsce, uzyskując licencjat z teologii pastoralnej. Śluby wieczyste złożył 17 sierpnia 2003 r., a święcenia kapłańskie przyjął 3 maja 2005 r. we Lwowie. 

Następnie został wybrany ordynariuszem eparchii świętych Piotra i Pawła w Melbourne. 15 stycznia 2020 r. papież Franciszek zatwierdził ten wybór. 7 czerwca 2020 r. o. Byczok przyjął chirotonię biskupią z rąk arcybiskupa większego kijowsko-halickiego Światosława Szewczuka, zwierzchnika Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego.

Timothy Radcliffe urodził się 22 sierpnia 1945 roku w Londynie.. Wstąpił do zakonu dominikanów w 1965 r., a święcenia kapłańskie przyjął w 1971 r . Studiował w Oksfordzie i Paryżu. W 2003 roku Timothy Radcliffe OP został honorowym doktorem Uniwersytetu Oksfordzkiego. Był wykładowcą Pisma Świętego w Oksfordzie i został wybrany prowincjałem Anglii w 1988 r. W 1992 r. został wybrany mistrzem Zakonu Dominikanów (generałem), pełniąc ten urząd do 2001 r.

W 2001 roku, po wygaśnięciu jego kadencji jako mistrza, Radcliffe wziął rok szabatowy. W 2002 r. został ponownie zwykłym członkiem wspólnoty dominikanów w Oksfordzie. Wcześniej prowadził Instytut Las Casas, zajmujący się kwestiami etyki, zarządzania i sprawiedliwości społecznej w Blackfriars w Oksfordzie. Głosił kazania i prowadził wystąpienia publiczne na arenie międzynarodowej.

W 2015 r. o. Radcliffe został mianowany konsultorem Papieskiej Rady ds. Sprawiedliwości i Pokoju. Publicznie bronił nauczania Kościoła katolickiego na temat niemożliwości uznania za małżeństwa związków osób tej samej płci.

W styczniu 2023 r. papież Franciszek wyznaczył o. Radcliffe’a do poprowadzenia trzydniowych rekolekcji przygotowawczych dla uczestników synodu na temat synodalności w październiku 2023 r. Ponownie głosił on rekolekcje przed obecną drugą sesją Synodu.

Fabio Baggio urodził się 15 stycznia 1965 w Bassano del Grappa. W 1992 otrzymał święcenia kapłańskie w zgromadzeniu Misjonarzy Świętego Karola Boromeusza. Pracował jako misjonarz w Chile, Argentynie, Brazylii i na Filipinach. Jest doktorem historii Kościoła. Od 2000 był wykładowcą zakonnego instytutu w Rzymie (Scalabrini International Migration Institute), a w 2013 został jego dyrektorem. 14 grudnia 2016 papież Franciszek mianował go podsekretarzem Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka.

George Jacob Koovakad urodził się 11 sierpnia 1973 w Thiruvananthapuram. Jest duchownym katolickiego obrządku syromalankarskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 24 lipca 2004 i został inkardynowany do archieparchii Changanacherry. Do watykańskiej służby dyplomatycznej przygotowywał się na Papieskiej Akademii Kościelnej w Rzymie. W 2006 rozpoczął pracę w nuncjaturze apostolskiej w Algierii. Następnie był sekretarzem nuncjatury w Korei Południowej (2009-2012) i Iranie (2012-2014), radcą nuncjatur w Kostaryce (2014-2018) i w Wenezueli (2018-2020).

W 2020 został pracownikiem sekcji II Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. Rok później papież powierzył mu organizację swoich podróży. Przedstawiając go dziennikarzom w czasie podróży na Węgry i do Słowacji, Ojciec Święty stwierdził, że ks. George będzie dla nich „uśmiechniętym dyktatorem”, bo „zawsze się uśmiecha”. W czasie podróży do Mongolii we wrześniu 2023 papież włączył się do jego rozmowy przez komunikator wideo z jego 95-letnią babcią w Indiach.

Źródło: KAI, catolico.stacja7.pl