3. Niestosowna wesołość
Niestosowna, gdyż wynikająca ze zwracania uwagi na swe domniemane zalety, z czym łączy się nieuznawanie zasług drugiego. O człowieku, w którym panuje owa wesołość, Bernard pisze, że jest on „skory do żartów, skłonny i pochopny do śmiechu”.
+