Czy umiesz rozmawiać o wierze bez używania słów „liberalny” lub „konserwatywny”, lub którejkolwiek z wielu etykiet, jakich używamy, żeby zdyskwalifikować tych, których uważamy za niezdatnych do bycia katolikami?
Czy stale mówisz o ludziach lub grupach, które uważasz za swoich przeciwników ideologicznych? Jeśli nasze życie duchowe i religijne koncentruje się na innych ludziach, którzy w naszym odczuciu błądzą, to znaczy, że my błądzimy. Jeśli większości naszych działań i wypowiedzi w kręgach religijnych towarzyszy duch dzielenia i krytyki, to możemy być przekonani, że to nie pochodzi od Ducha, który jednoczy.
Jedność jest znakiem czegoś większego, czegoś nadprzyrodzonego. Kiedy żyjemy w duchu jedności (a zarazem mówimy prawdę w miłości), pomaga to ludziom wierzyć w Boga, ponieważ jest to tak przeciwne światowemu myśleniu (J 17, 20-21).