Cmentarz w Lizbonie to niejako miasteczko w mieście – ze względu na jego wyjątkową architekturę. Wokół wznoszą się mauzolea, a wzdłuż alejek rozciągają się domki ze szklanymi drzwiczkami, przez które można zajrzeć do wnętrza takiego grobowca. Tutaj też możemy podziwiać prawdopodobnie najstarszą i największą na Płw. Iberyjskim koncentrację cyprysów*. Cemitério dos Prazeres powstał w 1833 roku, kiedy sytuacja wymagała stworzenia nowego miejsca pochówku dla ofiar epidemii cholery.
Na tym cmentarzu pogrzebana była wybitna artystka, nazywana „królową fado”, Amália Rodrigues, dopóki jej ciała nie przeniesiono do Panteonu Narodowego.
*podaję za: https://www.atlaslisboa.com/cemiterio-dos-prazeres/