Kaplica Lullingstone
Willa w Lullingstone została zbudowana podczas rzymskiej okupacji Wielkiej Brytanii. Zabytek położony jest w pobliżu wsi Eynsford w hrabstwie Kent, w Anglii. Wybudowana w I wieku, być może ok. 80-90 r., była wielokrotnie rozbudowywana i zamieszkana aż do zniszczenia przez pożar w V wieku. Mieszkańcy byli zamożnymi Rzymianami lub rdzennymi Brytami, którzy przyjęli rzymskie zwyczaje. Niektóre znalezione tu ślady sugerują, że około 150 r. willa została powiększona i mogła być wykorzystywana jako miejsce wypoczynku gubernatorów rzymskiej prowincji Brytania. Dwa rzeźbione popiersia z marmuru znalezione w piwnicy mogą być popiersiami gubernatora Pertinaksa z lat 185-186 oraz jego teścia, Publiusza Helwiusza Successusa. W IV wieku pomieszczenie, prawdopodobnie używane już w celach religijnych, zostało przekształcone w chrześcijańską kaplicę lub kościół domowy, najwcześniejszy znany dziś na Wyspach Brytyjskich. W okresie anglosaskim ruiny rzymskiego mauzoleum świątynnego na miejscu willi zostały włączone do kaplicy chrześcijańskiej (kaplica Lullingstone), która istniała w czasie podboju Normanów i jest jedną z najstarszych znanych kaplic w Wielkiej Brytanii.
+