Wanda
Pochodzenie tego imienia jest niejasne. Wiadomo, że nie pojawiło się w piśmiennictwie do czasów Wincentego Kadłubka, który w swojej kronice zapisał je jako imię legendarnej władczyni Krakowa, córki Kraka. Część badaczy uważa więc, że kronikarz je wymyślił, być może jako imię znaczące, którego sens poszedł później w zapomnienie. Mogło ono np. pochodzić od staropolskiego słowa „węda” (czyli „wędka”), litewskiego „vandene” („wodnica”), niemieckiego „Wenedka” („Łużyczanka, Słowianka”) albo od nazwy plemienia Wandalów. Do XIX wieku było znane tylko z legendy, spopularyzowało się wraz z romantyczną modą na średniowiecze. Jedno z niewielu polskich imion znanych w krajach anglosaskich. Jako jedyne może mieć wkrótce świętą patronkę, bo od kilkunastu lat trwa proces beatyfikacyjny świeckiej katechetki i wizjonerki – Wandy Malczewskiej. Z kolei od 2020 r. trwa proces beatyfikacyjny Wandy Błeńskiej, lekarki i misjonarki.
+© Colin Maynard/Unsplash | CC0