„Wniebowstąpienie”, Płaskorzeźba na kości słoniowej z X wieku, pochodzi z Metz. Znajduje się w Kunsthistorisches Muzeum w Wiedniu. Przedstawia oryginalny detal: widzimy elementy charakterystyczne dla wniebowstąpienia: apostołów, Maryję i Chrystusa wznoszącego się do Nieba w otoczeniu aniołów. Tym razem jednak Chrystus odwraca się od uczniów i wyciąga rękę do Ojca, jakby Bóg sam wprowadzał go do nieba.

„Bardzo bogate godzinki księcia de Berry”, Muzeum Condé w Chantilly. Dzieło z ok. 1440 roku wykonane na zamówienie księcia Jeana de Berry przez braci Paula, Jeana i Hermana de Limbourg. Książka o codziennej modlitwie pozostała niedokończona po śmierci sponsora i artystów. Ostatecznie ukończył ją Jean Colombe. Tu apostołowie i Maryja na kolanach są świadkami wniebowstąpienia Chrystusa otoczonego aniołami. Warto zauważyć zabawny szczegół: ślad stopy Chrystusa widoczny na skale. Na drugim planie widać Galileę i Jezioro Tyberiadzkie.

Perugin, „Wniebowstąpienie”, dzieło powstało między 1496 i 1500 rokiem, olej na drewnie. Znajduje się w Muzeum Sztuk Pięknych w Lyonie. Chrystus w aureoli otoczony głowami serafinów i grających aniołów. Maryja, w centrum, jest łącznikiem pomiędzy niebem i ziemią – jej aureola dotyka stóp Chrystusa. Wokół niej bogato ubrani apostołowie.

Benvenuto Tisi, „Wniebowstąpienie”, dzieło powstałe między 1510 a 1520 rokiem, olej m płótnie. Muzeum Narodowe Sztuki Antycznej w Rzymie. Tisi to włoski malarz, który naśladował Rafaela. W tym dziele Chrystus jest przedstawiony dwa razy. Niżej, po lewej jest w otoczeniu aniołów i trzyma w dłoniach księgę, symbol Dobrej Nowiny, którą jego uczniowie muszą przekazać światu. Wyżej Chrystus jest już w kolorach Nieba, należy do innego świata.

John Singleton Copley, „Wniebowstąpienie”, 1775 rok, olej na płótnie. Muzeum Sztuki w Bostonie. Gdy Chrystus unosi się wśród obłoków, apostołowie płaczą i patrzą, jak odchodzi. Chrystus należy już do innego świata, ma oczy zwrócone ku niebu. Po prawej w głębi, dwaj aniołowie zwracają się do apostołów: „Mężowie galilejscy, z tak wielką uwagą w niebo wciąż patrzycie? Ten Jezus, który od was, w sposób niepojęty, Został w górę do nieba mocą Bożą wzięty, Tak samo przyjdzie znowu”.

Andrea Mantegna, „Wniebowstąpienie”, 1567 rok. Muzeum Uffizi we Florencji. Chrystus otoczony cherubinami jest niesiony do nieba na małym obłoku. Podczas gdy jego ciało się wznosi, oczy kierują się w stronę ziemi, by dać ludziom znak, że zawsze będzie z nimi aż do końca czasów. Podczas gdy apostołowie wydają się zaskoczeni tym wydarzeniem, jedynie Maria wznosi dłonie w modlitwie. Ucieleśnia niezachwianą wiarę.

Gustaw Dore, „Wniebowstąpienie”,1879 r., olej na płótnie. Znajduje się w Petit Palais w Paryżu. Zadziwiające dzieło. Nie na nim apostołów ani Maryi. Ziemski świat zakrywają chmury. To obserwator jest zabierany do nieba z Chrystusem. Jezus, w centrum jest otoczony przez licznych aniołów w teatralnych pozach.

Ford Madox Brown, „Wniebowstąpienie”, ok. 1844 roku. Nadzwyczaj oryginalne dzieło. Podzielone na dwie części: ziemską, ciemną, pozbawioną nadziei, na której opierają się stopy Chrystusa i część wyższą, symbolizującą Niebo. Ciało Chrystusa, centralna figura kompozycji jest przecięte na dwoje przez chmury. Symbolika dwóch światów jest w ten sposób wzmocniona.

Jan Matejko, „Wniebowstąpienie”, 1884 r., olej na płótnie, Muzeum Narodowe w Warszawie. Ten obraz różni się znacząco od pozostałych. Ścisłe kadrowanie uwypukla postać Chrystusa. W podniesionymi ramionami wznosi się do nieba. Na drugim planie niepokalane serce Maryi, o czym świadczy napis „Maria”.

James Tissot, „Wniebowstąpienie”, dzieło powstałe między 1886 a 1894 rokiem, znajduje się w Muzeum w Brooklynie. Scena skupia się na epizodzie „dwóch ludzi w bieli”, którzy mówią przerażonym Galilejczykom, że Chrystus wróci w ten sam sposób, w jaki odchodzi do nieba. Białe promienie światła w centrum pozwalają nam się domyślać obecności Chrystusa w chmurach, poza kadrem.