Ta ikona ma trzy różne warstwy malarskie. Pierwsza z nich powstała w IX w. i przedstawiała krzyż z ciałem Chrystusa i dwoma aniołami. Gwiaździste tło i napisy zostały dodane w X wieku. Maryja Dziewica, Jan i głowa Chrystusa należą do XIII-wiecznej fazy malarstwa. Badanie rentgenowskie ikony pokazało, że Chrystus z IX w. został namalowany z otwartymi oczami, innymi słowy – żywy na krzyżu. Było to zwyczajem we wcześniejszych obrazach ukrzyżowania w sztuce bizantyjskiej (VI i VII wiek), aby podkreślić boską naturę Chrystusa i Jego zwycięstwo nad śmiercią. Ale cechy datowane na IX w. odnoszą się do ludzkiej natury Chrystusa, jak krew i woda, które płyną ze strony Chrystusa i są gromadzone w kielichu (którego ślady zostały zachowane na poziomie ramienia Maryi). Jego ludzka natura i poświęcenie zostały podkreślone w większym stopniu w XIII w., gdy twarz Chrystusa została namalowana z zamkniętymi oczami.
+© Domena publiczna