Św. Leonard z Porto Maurizio (1676- 1751) -Paweł Hieronim Casanuova urodził się w małym porcie nad morzem Liguryjskim. Wychował się w bardzo religijnej rodzinie. Dwaj jego bracia, podobnie jak on, wstąpili do zakonu franciszkanów, a siostra została klaryską. Ojciec był właścicielem statku. Matka osierociła go, kiedy miał 2 lata. Od lat dziecięcych Paweł zbierał swoich rówieśników na modlitwę, odmawiał z nimi różaniec. W 1697 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, otrzymał imię Leonard. W 1703 roku został kapłanem. Pragnął wyjechać na misje do Chin, jednak przełożeni powierzyli mu obowiązki wykładowcy filozofii. Pewnego dnia Leonard poważnie zachorował. Złożył wtedy ślub, że jeśli wyzdrowieje, poświęci się misjom ludowym.

Swoje uzdrowienie przypisywał wstawiennictwu NMP. Leonard przez 43 lata głosił misje ludowe na terenie Italii, zyskując tytuł „apostoła Włoch”. Propagował nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu, Imienia Jezus oraz Niepokalanego Poczęcia NMP. Rozpowszechnił nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Stacje Męki Pańskiej erygował w prawie sześciuset kościołach, między innymi w Koloseum rzymskim.

Papież Benedykt XIV wezwał go w 1749 roku do Rzymu, aby zakonnik przygotował wiernych do obchodów Roku Jubileuszowego. Przez sześć lat w Rzymie i okolicach ewangelizował żołnierzy, żeglarzy i niewolników pracujących na galerach. Pracował także na Kostaryce. Zostawił kilkadziesiąt dzieł, w których spisał swoje kazania, rekolekcje i rozważania. Sterany wyczerpującą pracą misjonarską, zmarł w Rzymie 26 listopada 1751 roku.

Beatyfikowany w 1795 roku, kanonizowany w 1867. Pius XI ogłosił go patronem misji ludowych.

W IKONOGRAFII atrybutem św. Leonarda jest chorągiew i księga.

Biogram zaczerpnięty – za zgodą właściciela – z serwisu Ewangelia na co dzień