O. Medard Parysz – polski „Padre Pio”
Do stolicy w lipcu 1944 r. trafił przypadkiem. I już został. Warszawscy kapucyni prosili prowincję krakowską (do której należał o. Medard) o pomoc, bo Niemcy wywieźli 30 braci do Dachau. Przypadkiem też zostaje kapelanem, kiedy wybucha powstanie – prosi go o to jeden z kapłanów, kiedy podczas nalotów siedzą w schronie. O. Medard jest kapelanem w powstańczym szpitalu przy Długiej, później pomaga u dominikanów na Freta, odwiedza też schrony. Po kapitulacji o. Medard trafia z ludnością cywilną do Pruszkowa. Po tygodniu zostaje zwolniony z obozu przejściowego, trafia do Lasek, a następnie do Nowego Miasta nad Pilicą.
+© Wikipedia | Domena publiczna