Bł. Nuncjiusz Sulprizio
Podczas dwuletniego pobytu w szpitalu poznał też innego człowieka, któremu odtąd wiele zawdzięczał. Był nim płk. Felice Wochinger, zwany ze względu na swą dobroć „ojcem ubogich”. Szybko dostrzegł on w swym nowym podopiecznym niezwykłe cnoty i nazwał go „aniołem” bólu i miłości do Chrystusa, stając się dlań drugim ojcem.
Ale mimo starań lekarzy i troskliwej opieki ze strony m.in. pułkownika, stan zdrowia młodego człowieka nie poprawiał się i zmarł on wskutek gangreny 5 maja 1836 r. w Neapolu, mając nieco ponad 19 lat. Świadkowie jego śmierci wspominali, że w chwili jego odejścia do wieczności w pokoju roznosił się zapach róż, a jego ciało, uwolnione od choroby, stało się piękne i świeże. Jego grób szybko stał się celem pielgrzymek.
Nuncjiusza Sulprizio beatyfikował go 1 grudnia 1963 r., na zakończenie II sesji Soboru Watykańskiego II, Paweł VI. Jego wspomnienie liturgiczne przypada 5 maja.