„Widlasty” krucyfiks
Z kościoła Bożego Ciała we Wrocławiu pochodzi tzw. „widlasty” krucyfiks ze wstrząsającym obrazem umęczonego Zbawiciela (około 1360 r.). W przeciwieństwie do dwóch poprzednich przedstawień, w tym ukrzyżowaniu Chrystusa ukazano jako osobę poddaną cierpieniu i torturom. W tym niesamowicie ekspresyjnym dziele artyści odwołują się do tak zwanej „nowej pobożności” (devotio moderna), której zasadą było skłonienie wiernych do współodczuwania ze Zbawicielem lub innymi przedstawionymi w dziełach sztuki postaciami. Krucyfiks z Wrocławia nawiązuje do słów psalmu 22: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”, będącego wedle wielu egzegetów starotestamentalną figurą Pasji.
Rzeźba ta pozwala nam na rozpoznanie wszelkich męczarni, jakim został poddany Mesjasz: biczowaniu, koronowaniu cierniem, ukrzyżowaniu i ostatecznie przebiciu włócznią. Straszliwe rany na ciele, połączone z zastygłymi kroplami krwi, oraz skóra pofałdowana wokół gwoździ sprawiają na widzach straszliwe wrażenie. Zaś widoczne żyły, mięśnie i żebra Ukrzyżowanego powodują, że oglądający może powtórzyć za psalmistą, iż może policzyć wszystkie kości Umęczonego.
+© Widlasty krucyfiks z Wrocławia