Potrzebna jest odwaga i determinacja. Kobieta urodziła się bez rąk, ale dzięki swojej ciężkiej pracy i wytrwałości opanowała sztukę pisania nogami. I została nauczycielką.
Dzieciństwo i edukacja
Basanti ma cztery siostry. Jej rodzice byli zszokowani, gdy u swojego dopiero co narodzonego dziecka nie zobaczyli rąk. Odwiedzali wielu lekarzy, by pomogli ich córce. Zdecydowali też, że nie będą posyłać dziecka do żadnej szkoły. Byli przekonani, że bez kończyn górnych dziewczynka nie poradzi sobie z codziennymi obowiązkami. Mylili się.
Dziewczynka opanowała wszystkie czynności swoimi nogami. Początkowo pobierała naukę w domu, ale już po krótkim czasie została przyjęta do zwykłej szkoły. Ukończyła ją, a następnie podjęła studia socjologiczne w Sindhi College i otrzymała dyplom z wyróżnieniem.
Gdy jej ojciec doznał paraliżu i stracił pracę (pełnił funkcję brygadzisty w Indyjskim Przedsiębiorstwie Nawozów Sztucznych), ciężar odpowiedzialności za utrzymanie rodziny spadł na Basanti.
Czytaj także:
8 supermocy niepełnosprawnych dzieci
Poświęciła się nauce
Kumari długo musiała walczyć o posadę nauczycielki. Najtrudniejsze było przekonanie ludzi, że będzie potrafiła wykonać powierzone zadania. W 2005 roku została zatrudniona jako kontraktowy nauczyciel w Rorabandh Karmik Middle School. Na początku pisanie na tablicy było dla niej dużym wyzwaniem. Doskonale jednak sobie poradziła.
W jednym z wywiadów powiedziała, że ciągłe ćwiczenia i balansowanie ciałem było dla niej trudne. Udało się jej jednak opanować sztukę pisania na tablicy nogą.
Basanti przyznaje, że to Pan Bóg pobłogosławił ją elastycznymi kończynami dolnymi. Prace domowe i egzaminy sprawdza za pomocą nóg. Jest nauczycielką matematyki, sanskryptu, nauk społecznych i języka angielskiego.
Gdy się urodziła, została nazwana przez dalszą rodzinę i sąsiadów “klątwą”. Większość ludzi namawiało jej rodziców, by się jej pozbyli i tym samym uwolnili się od kłopotów. Basanti, mimo swojej niepełnosprawności, spełnia obowiązki nauczycielki. Nie chce, by jej defekty ciała były jakimkolwiek pretekstem do ich zaniechania.
Kobieta jest jedynym żywicielem rodziny. Historia jej życia to opowieść o niezwykłej odwadze, determinacji. Jest dowodem na to, że warto stawiać sobie cele w życiu i dążyć do ich realizacji, mimo wyzwań i przeszkód.
Czytaj także:
„Chłopiec – duch”. Po 12 latach odkryli, że jest w pełni świadomy
Czytaj także:
Achmad Zulkarnain – fotograf bez rąk i nóg
Dziś świętujemy...