Białe sari z trzema niebieskimi paskami na obrzeżach – strój zakonny św. Matki Teresy i założonego przez nią Zgromadzenia Misjonarek Miłości – otrzymały opiekę prawną jako „znak chroniony”.
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Według mediów ochronę prawną tego stroju zakonnego zapewnił specjalizujący się w tej dziedzinie adwokat Biswajit Sarkar, działający z upoważnienia sióstr.
Sari tylko dla misjonarek miłości
Ochrona prawna jako „znaku chronionego” ma przeszkodzić wykorzystywaniu znanego na całym świecie charakterystycznego sari misjonarek miłości – poinformował 11 lipca portal „India Today”, powołując się na słowa prawnika, który był obrońcą założycielki zgromadzenia. „Prawo wyłączności używania białego sari, ozdobionego błękitnymi paskami, należy wyłącznie do misjonarek miłości” – oświadczył Sarkar. Podkreślił też, że jest to pierwszy tego typu przypadek, gdy ochronę prawną otrzymał strój jako „własność duchowa”.
Media hinduskie poinformowały w tych dniach, że urząd patentowy w Indiach zaakceptował wniosek adwokata Sarkara 4 września 2016 roku, w dniu kanonizacji Matki Teresy. Nie ogłoszono tej decyzji, gdyż – jak podkreśla adwokat – misjonarki miłości nie przywiązują wagi do obecności w życiu publicznym. Uważa on jednak, że wobec pozbawionego skrupułów i niezgodnego z prawem wykorzystywania wzoru ich stroju konieczne stało się objęcie go ochroną prawną.
Czytaj także:
Matka Teresa – Święta od ciemności
„Matka ubogich”
Matka Teresa z Kalkuty, czyli Agnes Gonxha Bojaxhiu (1910-97), przeszła do historii jako „matka ubogich”. Dzięki swemu zaangażowaniu na rzecz biednych, bezdomnych, chorych i umierających ta założycielka zgromadzenia zakonnego i laureatka Pokojowej Nagrody Nobla w 1979 stała się niezapomnianą postacią. 4 września 2016 kanonizował ją w Watykanie papież Franciszek. W drodze ze swego miejsca urodzenia – Skopje w dzisiejszej Macedonii – do chwały ołtarzy przeżyła ona wiele etapów życia, które prowadziły ją przez niemal wszystkie kraje świata.
W 1959 roku Matka Teresa otworzyła w Kalkucie dom starców i centrum dla trędowatych, w dwa lata później założyła dla nich osadę Shantinagar (Miejsce Pokoju). Nieco później podobne placówki zaczęły powstawać kolejne w wielu dużych miastach Indii, a także w innych krajach.
Pierwszy dom za granicą rozpoczął działalność w 1965 roku w Wenezueli, a w 1968 w Europie – w Rzymie, gdzie wkrótce potem powstał zakonne centrum nowicjatu. Matka Teresa do swej śmierci powołała do życia łącznie 594 domy w 120 krajach. Większość z nich otwierała osobiście, przy czym zawsze zapraszał ją na taką uroczystość biskup miejsca. Założony przez nią w 1985 roku dom dla chorych na AIDS w Nowym Jorku był pierwszą tego typu placówką na świecie.
Matka Teresa założyła też kilka zgromadzeń w ramach jednej rodziny zakonnej.
Czytaj także:
Matka Teresa była niedoskonała? Owszem! Odpowiedź na pięć zarzutów wobec świętej
Źródło: KAI
