Sezon ślubny w pełni. Większość forów aż huczy od ciągłego narzekania w stylu: „i ona mówi, że chce Hallelujah”. Nie ma co ukrywać, problem jest i to bardzo poważny, bowiem ukazuje podział wewnątrz środowiska muzyków kościelnych.
Przekazując darowiznę, pomagasz Aletei kontynuować jej misję. Dzięki Tobie możemy wspólnie budować przyszłość tego wyjątkowego projektu.
Ostatnio znajomy podesłał mi kilka komentarzy z “okołoweselnej grupy wsparcia”. Celowo parafrazuję nazwę, bo korzystający z tejże grupy zdają się nie widzieć różnicy między ślubem (sakrament małżeństwa), a weselem (przyjęcie dla gości).
Jakie piosenki będą u was na weselu w kościele, macie może polecić jakąś skrzypaczkę, czy znacie kogoś, kto zaśpiewa pięknie “Can you feel the love?”.
Mniej więcej takie pytania tam się pojawiają. I niech się trafi jakiś rozsądny człowiek (mój kolega organista), który odezwie się w obronie poprawności liturgicznej. W odpowiedzi usłyszeć można:
Wesele to uroczystość młodych i to oni decydują co będzie grane. Płacę i wymagam. Księżom i organistom to się w d*** poprzewracało.
Mam wrażenie, że to właśnie młodym się właśnie poprzewracało.
Śluby przed ołtarzem zaczęto traktować jedynie jako konieczny dodatek do festiwalu wzruszeń, tysięcy prezentów i rodzinnych wspomnień. W ten sposób msza ślubna “utraciła” swój charakter ofiarny, gdyż w centrum nie ma Boga, który z MIŁOŚCI przelewa na krzyżu krew. Są za to nowożeńcy, których miłość formalizuje się przez podpisanie dokumentów. Co za tym idzie – poważna zmiana percepcji całej uroczystości. Pojawia się kwestia muzyki, która przestaje być integralną częścią liturgii, a staje się niezbędnym sposobem do wyciśnięcia łez gości. Nupturienci przychodzą do muzyka kościelnego ze swoją “playlistą”, na której próżno szukać pieśni. Bowiem poza oazowymi przyśpiewkami i wyborem dzieł klasyków muzyki (co się szanuje!) można spotkać przeróżne perły muzyki świeckiej, zdecydowanie i w zamyśle autorskim przeznaczone na estradę.
Najgorsze jest to, że na wykonanie tych kawałków świeckich pozwalają rządcy parafii i, to chyba największy wstyd, sami organiści. Powody najczęściej są banalne – brak wiedzy liturgicznej, lęk przed problemami medialnymi (“Dramat nowożeńców: ksiądz i organista zabraniają wykonania pieśni ślubnej”) oraz niestety kwestie finansowe. Te ostatnie cisną mi na usta dwa słowa – muzyczna prostytucja. Jak inaczej określić postawę człowieka, który zgadza się na gwałt na liturgii za 50 złotych ekstra? Rozumiem, że w tym zawodzie majątku się dorobić raczej nie sposób, lecz chyba każdy wybierając tę drogę, był tego świadom. Brakuje pieniędzy – nie kupcz liturgią.
Kapłan naciąga przepisy – to jego sumienie. Ty staraj się o muzykę troszczyć. Może czasem potrzeba rozmowy z duszpasterzami odnośnie muzyki. Przecież to muzyk kościelny ma być biegły w jej prawidłach i wiedzą swą wspierać księży. Warto również przygotować listę propozycji dla nowożeńców – niech znajdą się na niej zarówno pieśni tradycyjne, jak i wybór literatury organowej solowej lub z towarzyszeniem instrumentów.
Nie róbcie z Domu Ojca mego jaskini zbójców – dom mój domem modlitwy jest.
Ktoś dzisiaj napisał bardzo bolesne i uderzające słowa, że mszę i liturgię traktuje się jak śmietnik. Powiem tylko, że śmietnik u mnie pod blokiem został niedawno odmalowany i odnowiony. Czekajmy więc na odnowę nie tylko liturgii, ale przede wszystkim duchowości i zwykłej ludzkiej przyzwoitości.
Wpis został pierwotnie opublikowany na fanpage “Śpiewaj ze zrozumieniem”.
Czytaj także:
Będzie lista „piosenek zakazanych” podczas udzielania sakramentu małżeństwa?
Czytaj także:
“Kiczowata ewangelizacja”. O co w tym chodzi?
Czytaj także:
Czy księża powinni przygotowywać pary do małżeństwa? [sonda]