Św. Lutgarda: niewidoma mistyczka i uzdrowicielka

Do dziś zachowała się przekazana jej podczas objawień słynna „Modlitwa Dworu Niebieskiego”. Jest patronką dobrego rozwiązania, niewidomych i niepełnosprawnych.

Święta Lutgarda jest przedstawiana w ikonografii w momencie modlitwy przed Chrystusem Ukrzyżowanym. Jest ona jedną z głównych patronek Belgii.

Lutgarda: niewidoma święta 

Ta średniowieczna mistyczka urodziła się w belgijskim mieście Tongres w 1182 roku. Już we wczesnym dzieciństwie (w wieku lat 12), jak to wówczas było w zwyczaju w krajach o bardzo rozwiniętej tradycji monastycznej, została oddana do klasztoru św. Katarzyny w okolicach Limburgu.

Czytaj także:
11 świętych patronów, których rodzic powinien przedstawić swoim dzieciom

W wieku 18 lat złożyła swoją pierwsza profesję zakonną, a w pięć lat później wybrano ją przeoryszą. Mistyczka miała jednak poczucie, że jest wzywana do innego miejsca. Postanowiła więc przenieść się do cystersek – zakonu z o wiele surowszymi zasadami.

Wybrała klasztor w Aywières w Brabancji. Z czasem poświęciła się szerzeniu kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Praktyka ta nie była wcześniej znana na tych terenach.

W 1235 roku stała się całkowicie niewidoma. Ale nie przeszkodziło jej to w dalszym prowadzeniu całkowitego życia ascetycznego przepełnionego modlitwą i przeżyciami mistycznymi. Jej spotkania z Chrystusem, Maryją i duszami czyśćcowymi spisał w swojej książce, będącej biografią Lutgardy, dominikanin Tomasz z Cantimpré (znający mistyczkę osobiście).

Modlitwa Dworu Niebieskiego

Lutgarda miała dar uzdrawiania chorych i nawracania grzeszników. Do dziś zachowała się przekazana jej podczas objawień słynna „Modlitwa Dworu Niebieskiego”:

Ktokolwiek tę modlitwę odmawiać będzie z nabożeństwem, temu Ja dam z mego Miłosierdzia 34 dusze ludzkie, to znaczy wyzwolę je z czyśćca. Jemu zaś samemu, choćby był grzesznikiem, odpuszczę wszystkie winy i nie będę o nich pamiętał na wieki. A nagrodę pomnożę na podobieństwo trawy, której nikt nie może policzyć. Musi tylko wzbudzić doskonały żal za grzechy, odmawiać w pokorze Modlitwę Dworu Niebieskiego i trwać w mocnym postanowieniu poprawy. W godzinę śmierci sam przyjdę po niego wraz ze swoją Matką, Ucieczką grzeszników i zaliczę go do grona wybranych” (Cyt. za: Karmelita J.B.R., Dwór Niebieski czyli Modlitwa św. Lutgardy, przeł. ks. Józef Adamczyk, Warszawa 1930, s. 26-27).

Modlitwa ta została przekazana Lutgardzie na jej prośbę o wskazanie, jak najlepiej i najstosowniej modlić się. W słowach owego nabożeństwa znajduje się bardzo bogata symbolika.

Dworem niebieskim, służącym Bogu w blasku Jego Majestatu, są osoby przepełnione prawdziwym i szczerym pragnieniem służby Bogu. Są to zatem kolejno: aniołowie, święci, błogosławieni oraz inni członkowie Kościoła pielgrzymującego na ziemi, którzy mają wielką wiarę i pobożność.

Drogą prowadzącą do wiecznej szczęśliwości na Niebieskim Dworze Boga jest poddawanie się Bożej woli i podjęcie prób do upodobnienia się do Chrystusa w myślach i czynach. A każdy kochający Syna Człowieczego, będzie w każdym momencie swego życia starał się rozważać wszelkie dzieła Jego w swoim życiu.

Lutgarda zmarła 16 czerwca 1246 w Aywières w Belgii. Jej relikwie spoczywają w Bass-Ittre. Dzień jej śmierci wybrano jako liturgiczne wspomnienie mistyczki.

Modlitwę Dworu Niebieskiego można znaleźć na tej stronie.

Czytaj także:
Piękna Gemma Galgani. Poznajcie świętą, która „kłóciła się” z Jezusem