Urodziła ją surogatka, która odmówiła aborcji, a wychowała rodzina adopcyjna

Na początku wszystko zapowiadało się dobrze. Para, która się z nią skontaktowała, była sympatyczna, a ciąża wydawała się przebiegać prawidłowo. Problemy pojawiły się na kolejnych badaniach USG.

Okazało się, że dziecko urodzi się obciążone kilkoma niepełnosprawnościami – miało mieć rozszczep wargi i podniebienia, cystę na mózgu i wadę serca. Przyszli rodzice natychmiast zaczęli wywierać presję na Crystal, twierdząc, że aborcja będzie najlepszą i najbardziej humanitarną opcją w tym przypadku. Kobieta jednak czuła, że nie może odebrać życia małej dziewczynce rozwijającej się w jej ciele.

Rodzice zaoferowali jej 10 tys. dolarów, jeśli zgodzi się na aborcję i zaaranżowali spotkanie z osobą, która opowiadała jej jak okropne miałoby być życie niepełnosprawnego dziecka. Kiedy to nie pomogło, zapowiedzieli, że nie wezmą od niej dziewczynki po porodzie. Crystal jednak obstawała przy swoim. Wtedy wynajęli prawnika, a ten wysyłał jej maile, w których twierdził, że ma obowiązek „terminacji” ciąży, bo w przeciwnym razie zostanie obciążona ogromnymi karami finansowym za niewywiązanie się z umowy.

Crystal w siódmym miesiącu ciąży przeprowadziła się do stanu Michigan, w którym mogła zostać uznana zgodnie z prawem za matkę dziecka. Czuła, że nie może sama go wychować, ale znalazła dla maleńkiej Seraphiny kochającą rodzinę adopcyjną, która nie przestraszyła się jej niepełnosprawności.

Dziewczynka nie mogła mówić, ale komunikowała się dzięki znajomości języka migowego, a – jak wspomina adopcyjna mama Rene Harrell – jej ulubionym wyrażeniem było „kocham cię”. W nowej rodzinie znalazła nie tylko rodziców, ale też rodzeństwo, które w pełni zaakceptowało ją taką, jaka była. Kiedy małe dziecko przy niej płakało, migała szybko słowa „mama”, „dzidziuś”, „mleko”, a gdy niechcący kogoś szturchnęła, od razu pojawiało się „przepraszam”.

Seraphina zmarła 15 lipca 2020 r., po ośmiu latach, w trakcie których lekarze wciąż powtarzali, że wprost trudno uwierzyć, że tak dobrze sobie radzi i jest tak radosna. „Tym, co napędzało konflikt podczas ciąży Crystal było pytanie o to, czy życie dziewczynki będzie miało sens. Myślę, że bez wahania odpowiedź na to pytanie brzmi: tak, miało. Seraphina miała bardzo, bardzo znaczące i szczęśliwe życie” - mówi Rene w rozmowie z CNN.

Choć surogacja niektórym osobom wydaje się akceptowalnym rozwiązaniem, to w rzeczywistości wiąże się z nią nieodzowne ryzyko przedmiotowego traktowania zarówno surogatki, jak i dziecka, które w sobie nosi. Nie można tej procedury porównywać do adopcji, ponieważ w przypadku surogacji potomstwo zostaje już poczęte z intencją oddania go, a umowa dotycząca jego przekazania jest podpisywana przed narodzeniem (adopcja może być sfinalizowana wyłączne po nim). Potencjalni rodzice nie są też w żaden sposób sprawdzani, a w przypadku komercyjnej surogacji trudno nie oprzeć się wrażeniu, że stanowi ona kolejny rodzaj handlu ludźmi.

Wiele kobiet, zwłaszcza w uboższych krajach, decyduje się zostać surogatkami ze względów finansowych. Przykładowo, w prowincji Anand w Indiach 86% kobiet przyznała, że głównym motywem zastania surogatką była dla nich bieda (Center For Social Research, Surrogate Motherhood–Ethical or Commercial, 38, 2014). Dla agencji pośredniczących w surogacji cała procedura staje się za to lukratywnym biznesem.

Para, która pierwotnie miała zostać rodzicami dla Seraphiny zapewne chciała po prostu spełnić swoje marzenie o posiadaniu dziecka. W tym naturalnym pragnieniu nie można jednak zapominać, że to właśnie dobro dziecka, jako kogoś najbardziej bezbronnego, musi być zawsze być priorytetem, ani o tym, że człowiek nigdy nie powinien być przedmiotem transakcji.