Niepełnosprawni na rynku pracy. „Nie ma czasu na nicnierobienie”

Niepełnosprawni na rynku pracy

Nie ma czasu na „nicnierobienie” – śmieje się Agnieszka. – Zawsze pracowałam i żadna choroba tego nie zmieni. Pamiętam, że gdy dowiedziałam się, że coś mi dolega, wcale nie zmieniłam swojego trybu życia. Mieszkałam wówczas w Wielkiej Brytanii, moje nerki przestały pracować ale ja nadal chodziłam do pracy… Dializowano mnie, a ja nadal pracowałam. To trwało około trzech miesięcy. Pewnego dnia podczas przerwy w pracy poczułam, że jak teraz z niej nie wyjdę, to umrę. Wyszłam więc i już nigdy tam nie wróciłam..

Po takim doświadczeniu, jakim jest choroba, która zabiera nam sprawność – życie nabiera innego smaku – mówi Iwona, która zmaga się z SM i złośliwym nowotworem. Każdy dzień jest ważny i wiadomo, że trzeba się spieszyć, by marzenia zamienić na cele i je po kolei spełniać.

Po studiach sama do końca nie wiedziałam, jaką chcę wykonywać pracę, ale już wtedy zastanawiałam się nad formułą zdalną – udało się! Znalazłam telepracę. Od 9 lat pracuję w zaciszu własnego domu. Na początku tworzyłam bazy danych, później zajęłam się telefoniczną obsługą klienta. Pracowałam też na infolinii produktowej, gdzie dużo się nauczyłam. Dziś uczę pracy nowych pracowników. Cieszę się, że mogę pracować z ludźmi. Piszę dziś o sobie samej, więc poniekąd też spełniam moje marzenie. Piszę też o koleżankach i kolegach z pracy, zdarza się, że wypowiadam się w mediach, na temat kampanii społecznej Pracodawca z Sercem. Cieszę się, że mogę pracować – praca jest jak rehabilitacja, zawraca ciężkie działa z głowy. Zrobiłam też olbrzymi krok w samoświadomości. Skupiłam się na swoim wnętrzu i rozwijaniu pasji – po pracy zajmuję się renowacją mebli, gram na saksofonie, a w wolnym czasie medytuję.

Wykształceni, ambitni, niepełnosprawni

Mam swoje „zajawki” na remonty, zawsze miałam taki zmysł, lubię dekorować, projektować graficznie i rysować – nawet swojego czasu myślałam, żeby pójść do liceum plastycznego ale później jakoś mi to uleciało – po wypadku przez pewien czas rysowałam, a teraz zajmuję się rysunkami graficznymi. Ostatnio zamarzyłam o wyjeździe na Bali.

Przewróciłam też do góry nogami życie moich najbliższych. Moja mama od samego początku jest ze mną, zrezygnowała z pracy i pomaga mi w codziennych czynnościach. To dzięki niej mogę pracować, za co jestem jej bardzo wdzięczna.

Nie zamierzałam siedzieć w domu i patrzeć w sufit – stwierdza. – Chciałam być niezależna finansowo i żyć jak inni, choć było mi na pewno znacznie trudniej…

W internecie trafiłam na ogłoszenie firmy BPO Network i zostałam zatrudniona jako młodszy rekruter. Moje zaangażowanie i lojalność zostało doceniane, więc szybko pięłam się po szczeblach kariery, aż do osiągnięcia stanowiska managera projektów. W międzyczasie ciągle się rozwijałam. Ukończyłam studia podyplomowe z zarządzania zasobami ludzkimi, mnóstwo kursów z HR i z zarządzania zespołami. Ciągle się dokształcam, bo uważam, że zawsze warto poszerzać kompetencje – mówi Monika.

Trzy historie 

Praca sprawia, że czuję się potrzebna i jestem niezależna finansowo. To, że udało mi się skończyć liceum, a potem studia dało mi zalążek normalności, nie zamknęłam się w domu. Do tej pory, gdy spotykam znajomych z czasów szkoły, słyszę, jak się dziwią się, że udało mi się skończyć szkołę… Dzięki pracy mam pieniądze i jeśli tylko mogę, podróżuję. Nadal kocham wodę, lubię plażę i naturę. Spotykam się ze znajomymi, jeżdżę na zakupy. Choć czasem jest trudno pokonać bariery architektoniczne, uważam, że warto przebywać wśród ludzi. Chcę cały czas być aktywna, dlatego systematycznie ćwiczę z rehabilitantką 2 razy w tygodniu, choć minęło już tyle lat.

Dzięki pracy zmieniłam się, nabrałam pewności siebie, ponieważ dostałam szansę na ogromny rozwój kariery zawodowej w BPO Network. Gdy dołączyłam do zespołu, firma była na rynku od kilku miesięcy, a dziś po ponad 3 latach istnienia jest dobrze prosperującą Agencją pracy, która zatrudnia wyłącznie osoby z niepełnosprawnością. Dużo się zmieniło, powstały nowe działy, do zespołu dołączyli nowi Managerowie. Ja od samego początku tak bardzo się zaangażowałam w rozwój firmy, że zasłużyłam na awans stanowiskowy i zostałam Managerem ds. rekrutacji. Teraz realizujemy wiele nowych projektów i poznajemy mnóstwo wartościowych ludzi. Moja praca zmieniła mnie bardzo – z początkującego pracownika, który pisze ogłoszenia, stałam się osobą, która prowadzi spotkania, tworzy oferty, dopina umowy i pomaga znaleźć pracę innym.

Jestem wdzięczna za moją pracę i atmosferę, jaka w niej panuje. Chciałabym, żeby każda osoba z niepełnosprawnością, poszukująca zatrudnienia, znalazła pracę swoich marzeń. Praca jest ważna, dzięki niej wzrasta poczucie wartości, ale też dzięki pracy możemy spełniać swoje plany. Dlatego tak ważne są akcje takie jak „Pracodawca z sercem” – dzięki nim, my – osoby niepełnosprawne apelujemy do pracodawców – kochani pracodawcy, nie bójcie się nas! Pracujemy doskonale, a nawet jeszcze lepiej! Sprawdźcie sami, angażując się w kampanię społeczną „Pracodawca z Sercem”. Zatrudniajcie osoby niepełnosprawne, a naprawdę dacie nam szansę na drugie życie!