Od życia w sierocińcu do światowej sławy baletnicy. Wzruszająca historia amerykańskiej tancerki

Historia Michaeli DePrince pokazuje, że warto walczyć o marzenia. "Michaela to przykład cudu, jaki się stał, kiedy zdawało się, że już nic dobrego nie może się przydarzyć w życiu tej dziewczynki. Niech stanie się ona inspiracją dla wszystkich młodych tancerek i tancerzy świata – bez względu na kolor skóry" – pisze o sławnej baletnicy Misty Copeland, światowej sława tancerka baletowa, autorka książki Balerina.

Michaela DePrince przyszła na świat w Sierra Leone w 1995 roku. W wieku trzech lat straciła rodziców. Ojciec został zabity przez rebeliantów, a mama zmarła z głodu. Kobieta nie pamięta tego, jak wyglądali jej biologiczni rodzice. Po stracie najbliższych Michaelę umieszczono w sierocińcu i tam zaczął się jej koszmar.

Dziewczynka cierpiała na bielactwo – na jej ciemnej skórze pojawiały białe plamy. Była wyśmiewana, a pod jej adresem wielokrotnie padały wyzwiska. Nazywano ją „dzieckiem diabła” i nikt z odwiedzających sierociniec nie chciał jej adoptować.  

O okropnych doświadczeniach z dzieciństwa Michaela opowiadała w rozmowie z portalem today.com. "Stworzyli dla nas ranking. Uszeregowali nas tak, że numer jeden był ulubionym dzieckiem, a numer 27 był najmniej ulubionym. Ja byłam numerem 27. Oznaczało to, że byłam ostatnim dzieckiem, które dostawało jedzenie na kolację, ostatnim, które otrzymywało ubrania. Wciąż powtarzali: Dlaczego ktoś miałby chcieć adoptować diabelskie dziecko?" – tłumaczyła dziennikarzowi today.com.

Jej jedyną przyjaciółką była pewna dziewczynka o tym samym imieniu, co ona. Mabinty nosiła numer 26. Dziewczynki spędzały ze sobą czas, śpiewały i wspólnie się bawiły. Opowiadały sobie historie o tym, jak wyglądałoby ich życie, gdyby ktoś zechciał zabrać je do nowego domu. Żyły w głodzie i zaniedbaniu.

Pewnego dnia przypadkowo natknęła się na zdjęcie baleriny w czasopiśmie. Była to gazeta o nazwie "Dance Magazine", z pięknym zdjęciem białej baletnicy na okładce. Dziewczynka nigdy wcześniej nie widziała czegoś podobnego.

"Nie chodziło tylko o to, że ta kobieta ze zdjęcia jest baletnicą. Chodziło o to, że wyglądała na szczęśliwą. A ja chciałam być szczęśliwa" – mówiła w jednym z wywiadów. "Jeśli to, co robiła, sprawiało, że była szczęśliwa, to ja też chciałam to robić" – wspominała. 

Pokazała magazyn swojej ulubionej nauczycielce, która wyjaśniła, że to, co robi kobieta, nazywa się "baletem", a ta pani na okładce jest "baletnicą". Dziewczynka miała o czym marzyć. Musiała jednak zmierzyć się z wieloma koszmarami: Rebelianci zabili jej wychowawczynię, która była w ciąży. Michaela wybiegła z budynku, chciała interweniować, ale nie mogła nic zrobić. "Rozcięli jej brzuch, ponieważ chcieli się dowiedzieć, czy to była dziewczynka, czy chłopiec, mieli zakład" – opowiadała dziewczynka. Po tym wypadku Michaela czuła się samotna, myślała o śmierci i nie widziała sensu życia. Do innej tragedii doszło, gdy Michaela miała 3 lata. Rebelianci dźgnęli ją w brzuch nożem. Cudem przeżyła.

Jej los miał się jednak wkrótce odmienić. Pewna Amerykanka, Elaine, wybierała się do Afryki, by adoptować Mabinty, jej przyjaciółkę.

W rozmowie z NBC News Elaine opowiadała, że w sierocińcu wynikło zamieszanie i pracownicy placówki zadzwonili do niej, żeby wyjaśnić, którą „Mabinty” planuje adoptować. Elaine dowiedziała się, że Michaela jest sierotą, którą odrzucono już 12 razy. Kobieta postanowiła więc zabrać ze sobą obie dziewczynki. Nazwała je: Michaela oraz Mia. Swojemu mężowi zdradziła szczegóły dopiero po tym, jak podpisała stosowne dokumenty.

Jedną z pierwszych rzeczy, które zrobiła Michaela po przeprowadzce do nowego domu, było pokazanie nowej mamie okładki kolorowego magazynu. Rodzice obiecali, że dziewczynka będzie uczestniczyła w lekcjach tańca. Elaine i jej mąż zawozili ją na zajęcia i dbali o to, aby Michaela rozwijała swoje zainteresowania. Z czasem jej kariera nabrała tempa. Ale tancerka nie mogła uwierzyć we własne możliwości. Miała kłopoty z samoakceptacją. Wielokrotnie prosiła Elaine, aby powiedziała, czy widzi jej plamy, siedząc na widowni. Mama zapewniała córkę, że nie dostrzega jej bielactwa. Mankamenty w jej wyglądzie zauważali jednak obcy ludzie. Mówili jej przykre rzeczy. Ona jednak się nie poddała.

W wieku 17 lat Michaela DePrince występowała z Teatrem Tańca w Harlemie w Nowym Jorku. Była najmłodszą kobietą w zespole. W następnym roku została zatrudniona przez prestiżowy Holenderski Balet Narodowy w Amsterdamie. Mogła samodzielnie się utrzymywać i spełniała swoje marzenia. Zagrała nawet w klipie Beyoncé do piosenki Lemonade. Zaczęła patrzeć na siebie z miłością. "Kiedyś musiałam spać przy włączonym świetle. Byłam po prostu przerażona i myślałam, że jeśli je wyłączę, to kiedy się obudzę, znowu będę w sierocińcu" – mówiła w wywiadzie.

Michaela DePrince jest stypendystką prestiżowych szkół tańca – Rock School for Dance Education oraz w Jacqueline Kennedy Onassis School przy Amerykańskim Teatrze Baletowym. Tańczy w Dance Theatre w Harlemie, występuje również z Narodowym Baletem Holenderskim. Brała udział w kilku programach telewizyjnych i informacyjnych. Kilka lat temu "Huffington Post" umieścił Michaelę na liście Najbardziej Niesamowitych Młodych Ludzi Roku.

Źródła: dance-enthusiast.com; pl.newsner.com; azymut.pl; hercampus.com; nbcnews.com; today.com; Michaela DePrince/Facebook.