Chcemy nadal tworzyć dla Ciebie wartościowe treści
i docierać z Dobrą Nowiną do wszystkich zakątków internetu.
Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne.
RAZEM na pewno DAMY RADĘ!
Ostatnio odkryłem, że stosunek do dzieci w czasach Jezusa był zupełnie inny niż w naszych czasach. Dziś postrzegamy dzieci jako wartościowe i ważne, podczas gdy w I wieku dominowało przekonanie, że dzieci są „bezwartościowymi przedmiotami”.
Wiedza o tym, jak ówcześni ludzie postrzegali dzieci stawia niektóre komentarze Jezusa w nowym świetle.
Oczywiście Jezus był dobrze znany ze swojej miłości do dzieci. Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza zawierają opisy chwil, w których Jezus błogosławi dzieci, zabrania uczniom odsuwania dzieci od siebie czy przykazuje, że Jego naśladowcy muszą stać się jak dzieci.
Powyższe komentarze z pewnością wydadzą się znacznie bardziej rewolucyjne, gdy uświadomimy sobie, że w czasach Jezusa dzieci stanowiły najniższy szczebel społeczeństwa!
Zastanawia mnie, jak reagowali słuchacze Jezusa na zapewnienie, że dzieci będą największe w królestwie niebieskim. Miłość Jezusa do dzieci jest czymś pięknym. Co może oznaczać dla nas dzisiaj?
Miłość Jezusa do dzieci
Może na przykład oznaczać, że powinniśmy odezwać się życzliwie do uczestniczącej we mszy świętej rodziny z ruchliwym maluchem.
Może to oznaczać przygotowanie posiłków dla rodziny, która właśnie powitała nowe dziecko.
Może to znaczyć potrzymanie na rękach dziecka przyjaciółki, aby mogła spokojnie coś zjeść.
Może to oznaczać opiekę nad starszymi dziećmi przyjaciółki, aby mogła się zdrzemnąć i odpocząć z noworodkiem.
Może oznacza to ofiarowanie mszy świętej lub różańca za dzieci na całym świecie.
Bez względu na to, co zrobimy, wszyscy możemy dołożyć starań, aby zgodnie z przykazaniem Jezusa kochać i przyjmować małe dzieci wśród nas.
Oto pięć cytatów z Pisma Świętego, które pokazują, czego Jezus nauczał o dzieciach i czego możemy się z nich nauczyć.
Królestwo niebieskie należy do tych, którzy są jak dzieci
Wtedy przyniesiono Mu dzieci, aby włożył na nie ręce i pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego. Lecz Jezus rzekł: „Dopuście dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie”. (Mt 19, 13-14)
Kto przyjmuje dziecko, przyjmuje Chrystusa
Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: „Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał”. (Mk 9, 36-37)
Najwięksi w niebie są pokorni jak dzieci
W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: „Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?”. On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: „Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje”. (Mt 18, 1-5)
Aniołowie małych dzieci zawsze patrzą na oblicze Boga
„Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie” (Mt 18, 10)
Najbardziej przypominający dziecko jest największy w oczach Boga
Przyszła im też myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus, znając myśli ich serca, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: „Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki”. (Łk 9, 46-48)
