Na czyim weselu był Jezus w Kanie Galilejskiej? Czy to był ślub św. Judy Tadeusza?

Wiemy, że Jezus poszedł na ucztę weselną w Kanie Galilejskiej i zamienił tam wodę w wino. Wiemy, że była tam również Jego Matka, a także Jego „bracia”, czyli kuzyni. Święty Jan ewangelista nie mówi nam, kto brał ślub, ale zaangażowanie Maryi i Jezusa w wesele pozwala przypuszczać, że pan młody był ich bliskim krewnym albo przyjacielem. Według Nicefora Kaliksta, XIV-wiecznego greckiego badacza historii Kościoła, panem młodym na weselu w Kanie Galilejskiej mógł być święty Juda Tadeusz.

Praca Callistusa opierała się w dużej mierze na nieistniejących już dziełach, więc jest prawdopodobne, że doszedł on do tego wniosku czerpiąc ze źródeł i rozumowania, które nie są już dla nas dostępne. Ostatecznie oznacza to, że „po prostu nie wiemy”, ale z pewnością jest to interesujące do przemyślenia.

Pismo Święte mówi nam, że był jednym z „braci” Pana (por. Mt 13:55) i apostołem. Jest świętym Kościoła. Jego święto, podobnie jak święto Szymona Apostoła, przypada 28 października.

Juda jest autorem przedostatniej księgi Biblii - listu Judy. Jest on również jednym z apostołów cytowanych bezpośrednio w samych Ewangeliach: „Judasz, nie Iskariota, rzekł do Niego: „Mistrzu, co się stało, że nam się objawiłeś, a nie światu?”. Odpowiedział Jezus i rzekł mu: „Kto mnie miłuje, będzie zachowywał słowo moje, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy”” (J 14:22-23).

Po śmierci Jezusa świety Juda zaczął głosić dobrą nowinę w Judei, ale wkrótce trafił na obce ziemie. Mówi się, że był w Iraku już w 37 roku, pomagając lokalnej wspólnocie Kościoła mezopotamskiego, którą niedawno założył św. Tomasz. Pomógł również założyć Kościół ormiański i ewangelizował Libię, Turcję i Persję (współczesny Iran). Uważa się, że św. Szymon dołączył do Judy w Iraku, pozostał z nim podczas jego podróży i poniósł wraz z nim śmierć męczeńską w Libanie około 65 roku. Ich szczątki spoczęły razem w bazylice świętego Piotra w Rzymie.

Święty Juda Tadeusz jest prawdopodobnie najbardziej znany w Kościele zachodnim jako patron spraw trudnych i niemożliwych. Dlaczego?

Według jednej z tradycji, stało się tak dlatego, że dzielił on imię z Judaszem Iskariotą. Legenda głosi, że ludzie wzdragali się wymawiać imię: Juda, więc niewiele osób uciekało się do Judy Tadeusza. Jeśli ktoś to robił, był zdesperowany, a więc ten święty zgromadził wiele „niewykorzystanej” i łaski był bardzo hojny w jej rozdawaniu.

Alternatywne wytłumaczenie jest takie, że ponieważ sam był nieraz w trudnej sytuacji, jest w stanie pomóc innym, którzy także popadli w tarapaty. Czy podbramkowa sytuacja, kiedy w trakcie wesela w Kanie Galilejskiej zabrakło wina, było jednym z tych wyzwań? Tego nie wiemy na pewno.

Juda Tadeusz może być również świętym znanym jako Juda z Edessy, nazywanym Addai (aramejska wersja imienia Tadeusz). Tenże Addai również odegrał ważną w młodej wspólnocie chrześcijańskiej w Iraku i był określany jako „jeden z siedemdziesięciu dwóch”. Nie ma jednak pewności, że chodzi o tę samą osobę.

Addai, czyli Tadeusz z Edessy, jest silnie związany z Chaldejskim Kościołem Katolickim i Asyryjskim Kościołem Wschodu. Uważa się, że jego imię znalazło w jednej z najstarszych modlitw eucharystycznych: anaforze Addai i Mari, której wersja jest nadal używana przez Chaldejczyków.

Święty Judo Tadeuszu, módl się za nami!